folklorik kaygılarla bir evin anatomisi

bu evin yerel giysisi olan pijama, turkuaz renkli uuzzun bi t-shirt tadında. folklorik kaygılarla devam ettiğimizde, şıpıdık terliklerle eldeki kumanda ve çikolata çaresizliği yansıtıyor. Dans adımlarındaki "zıçiym yine yemek yandı" telaşı yine yerel bir tat verse de, dansçının yüzündeki panik evrenselliği yakalayabiliyor. Saçtaki daimi topuz bezginliği temsil ederken, tırnaklardaki parça pinçik oje adeta ataleti yüceltmekte. Yörenin "ben ev oldum vay vay" ezgisi kulaklarda çınlarken, fondaki toplanmayan yatak ve atılmayan gazete yığınları yine hareketsizliğe bir övgü halinde. Arka vokalde telefon ahizesinden yükselen "kızım hollandadan evraklar geldi mi" nidası, acıyı ve bekleyişi yansıtmakta.

bu derece sıkıldım siz düşünün. ühühühü...