bu ara

Çaktırmıyorum ama tuhaf bi huzursuzluk var; böyle Ata Demirer'in otlayan geyik taklidi gibi etrafı gözlüyorum. Olmasını istediğim şekilde gelişen hayat beni geriyor galiba. Fazla kolay oldu gibi, bi terslik çıkacakmış gibi hep. Bugün iyi haberler geldi; ama istediğimi düşündüğüm şey beklentiyi karşılıyor mu, şüpheli (tikkat, anlamlı cümle).

Geç kalmaktan korkuyorum çok. yaş 21 (buçuğu da var :P) neye geç kalıcam sanki; ama öyle değil işte, of. Tam bir yola girmişken "ttüüh laan bu diilmişşş" demek istemiyorum; çünkü şu ana kadar böyle bi tercih hiç yapmadım, ne ara yapıcam ki zaten? aile boyu gidilmiş olan o liseyi bitir, iyi bir üniversiteye gir, o da fena bitmesin işte. ilk kez hayati bi tercih var karşımda. Bence yaptım bi tercih; ama ya patlarsa? İktisatçı eziyeti: önce bölümünü seçiyosun, yetmiyo sonra meslek belirliyosun. Hani bi doktordur, ne biliyim öğretmendir, belli işte işi. yok ama, bitmiyo bizim eziyet (ve diğer sosyal bilimler tabii).

Valla bu iyi haberde beni huzursuz eden bi şi var; adını koyamadığım. "vazgeç o zaman" denemeyecek bir durumdayım artık ve zaten istiyorum aslında; ama sanki bi şi ters gidecek.Ben bu sırada çok lüzumlu şeyleri ıskaliycam.

biri beni dövsün mü? dövsün dövsün. Rahat batması yaşıyorum galiba. Peh bana resmen.