lübnan

herkes aynı fikirde, o kesin. di mi? iyi.

Peki siyaset nasıl bir şeydir ki, önce PKK hortlar, peşinden Lübnan patlar ve akabinde, ne tesadüftür ki "bak koçum biz PKK'yla ilgileniriz yannız Lübnan'a gidecek adam lazım." pazarlığına girebilir? Hiçbiri ruh hastası, cani falan değil o siyasetçilerin. Hepsi evine dönüyo, karısını öpüp çocuğunun müsameresine katılıyo- neyse işte. İnsanlar yani. Müzik dinliyolar. Kiminin bel fıtığı, kiminin basuru var. Keşke canavar olsalardı; ama değiller maalesef.

Bush puşt da gerisi ne sanki? Condi olmasa çözülür mü her şey cidden? BM çöktü diye uluslararası siyaset "ee napalım karar çıkamadı" diyebiliyo ama. Herkes kurallara bu kadar bağlı madem, niye bu kadar acı var ki? niye üç beş ülke çıkıp "ee yeter be sizin kravatlarınızdan, 'Lübnan için Brahms çalıyorum'culuğunuzdan, ben dur diycem kardeşim, yerseniz" diyemiyo? Diyemez sanın siz, demiyo işte. İranmış, Rusyaymış, Türkiyeymiş... peh.

Hepimiz aynı bokun soyuyuz kabul edelim artık. Hiçbiri sokaktaki adamı duymuyo. Ve ben bütün bunların arasında "ay ama Lübnan'a gidersek TÜRKLER ölücek ne fenaa" kaygılarını çok faşo buluyorum- artık "İNSANLAR ölüyo" diyebilmek gerek çünkü.