iki hala, bir ben

Annem'in iki halası var. Biri 94 diğeri 96 yaşında. Leman Hala ve Şükran Hala. İkisinin de kendi orijinal dişleri- tek dolgu yok. Görme, hafıza vb. hasarlar var tabii; ama yaşla ilgili. Baş başa yaşıyorlar, bir de günaşırı yardımcı geliyor. İkisi de Cumhuriyet'in ilk kuşak ilkokul öğretmenlerindendir. Her yeni diploma onlar için mutluluk demek. Halen dipçik gibiler, dolandırıcıyı gözünden tanır ve doğduğuna pişman ederler.

Şükran Hala elmayı bıçakla kesmez, iki eliyle tutar, sıkıca aksi yönlere çevirir ve elma ikiye bölünür- Müzeyyen Senar da yapabiliyor bunu. Annem Şükran Hala'ya benzer. Şükran Hala yaşını büyük göstermek için anneme topuklu ayakkabı & vatkalı ceket giydirip, başına kocaman bi şapka takarmış ki birlikte tiyatroya, sinemaya girebilsinler.

Leman Hala 75-80 yaş civarındayken, vapurda arkası dönük duran 45-50 yaşındaki bir adama "167 Aliii" benzeri bir şekilde bağırmış-- evet, adam yaklaşık 40 yıl önceki öğrencisi. Ağlayarak "örtmenim nerden tanıdınız?" demiş. Cevap: "saçındaki biti ayıkladık biz oğlum, nasıl unuturum ki?"... Leman Hala otoriterdir biraz. Okumayanlara kızar, okuyup da çalışmayanlara küser. Geçici hafıza gelgitleri yaşadığı anlarda gitmeyi en sevdiği yer yakınlardaki çocuk bahçesidir ve hala ilkokul çağındaki çocukların peşinde koşar "düşeceksin evladım" diye, kahakahalarla oyunlarını izler.

Leman Hala ve Şükran Hala kadar mutlu yaşamış olmak istiyorum. 96'yı devirmek mühim değil; mühim olan 96 devrilirken gülümseyebilmek ve huzur. Huzurlu olmayı başarmak istiyorum.