17 Temmuz 2006 Pazartesi

şans talih kader kısmeet.. 5 kuruuş!!

Annemler küçükken sokaktan böyle bağırarak geçen amcalar varmış. Ellerinde yaldızlı kağıtlardan yapılma bi nevi kazı-kazan. 5 kuruşa "şans-talih-kader-kısmet" dağıtıyorlar. Ufak bir top, iki misket, üç çikolata falan. Ne kolaymış bu işler yani- hem de 5 kuruşa.
bi süre sonra "izimi kaybettirmek istediğim günler" boyu düşündüğüm şey olacak: ben istemedikçe kimse yerimi yurdumu bilmeyecek. Ve böyle günlerde kendime verdiğim sözü tutacağım: bilmesini istemediklerim hiçbir şekilde öğrenemeyecekler.


Bir düşünecek olursanız, nerde olduğunuzu bilen çok fazla insan var-- bilmesini istemedikleriniz de dahil. Ve bu öyle bir bilgi ki istediğiniz zaman karşı tarafın unutması mümkün olmuyor.

izimi kaybettirmenin dayanılmaz hafifliği
VS
kaybolma ihtimalinin korkutucu ağırlığı :

Şans, talih, kader,kısmet.. 5 kuruuuşş!!!



p.s: Yalnız kaldım sanırsınız/ Biliyorum.

2 yorum:

blacklebron dedi ki...

hatırlar mısın bilmem .. çünkü yaşına bakmadım .. ben 20 yaşındayım .. ve bizim mahallede kazı kazan yapan amcaları hatırlıyorum (:
bende babama yalvarmıştım babacıımm yaa bana da kazı kazan al bende dolaşıyım elimde kazı kazanlla (:
hayır demişti bana ısrarla ..
en azından simit satıyim demiştim sonrada çok severdim küçükken simit satanları izlemeyi (: simit yemeyi de çoq severim hala ..
ona da hayır demişti .. çok küçüksün kaçırırlar falan ..
önceden çok mızmızmışım saten.. ağlaya ağlaya ayrıldığımı hatırlıyorum babamın yanından :(

deryik dedi ki...

kazı-kazancılar hala mevcut zaten, ben de hatırlıyorum; ama benim için kazı-kazan kazanamayacağını bile bile heyecanla kazımaktı küçükken.

Powered by Blogger

eXTReMe Tracker