mimarkızı

büyüyünce mimar kızı olmak istiyorum, annem beynimi yıkadı.
var di mi böyle bi şi? milletvekili eşi olmak gibi, bi tür sıfat tamlaması. kimliksizlik kimliği.
mimar kızıyım ben.
ve benim sevgili annem ısrarla aynı şeyi söyler:
-restore edemiyosanız bırakın dağınık kalsın, kızkulesini bile batırdınız bi durun!

kız kulesi kısmında tartışmalar bir derya deniz (cümle içindeyim fiyu). o başka...

... ama batırılması muhtemel yerler arasında ankara kalesi civarı da yer almakta. mimarlar odası her ay haykırsa da i.melih'in (3 dönemdir kutsanmış sultanın, "rüzgar nerden eserse essin yelken şişir, oğlunu yağla" imparatorunun) o dergiyi okuduğunu sanmıyorum. odtü mimarlık ekolüne 1980'den sonra ne oldu bilmiyorum (ki o dönemi de annemin arkadaşlarından biliyorum); ama ankara genelinde bi "elleşmeyin yürüyüşü" yapabilirler. gerçi o hilkat garibesi tiftik keçilerinden sonra bi şi yapmasalar da olur... ya da harikalar diyarı... ya da atatürk kültür merkezi. felaket bi bina, felaket. keçiler kadar olamaz. ama odtü mimarlık nerde? şehir planlama nerde? amca öğrencilerini örgütlemeyi niye hiç düşünmedin?

bi de dış cephe boyası düzenlemesi olsa artık şehirlerde. nil yeşilinden patlıcan moruna, bok renginden bebek pembesine her renk bina mevcut. yok kafam kadar nazar boncukları, zıplayan yunus tasvirleri falan... ne bu yahu? şehir bölge planlama öğrencilerini işe alsa belediyeler? hani değişiklik olsun diye. kişiliksizlik abideleri. kırmızı binaya pembe balkon sıvası. yeşil binaya kiremit rengi kolon. n'oluyoruz?

istanbul'u istanbullu öğrencilere emanet ettim. anladınız siz. annem de dahil.

sanırım en fenası kapadokya gezisinde gördüğümüz pimapenle kaplanmış eski rum şaraphanesiydi. annem ve arkadaşı ufak bi krizin eşiğinden döndüler... aa yok, nevşehir'in göbeğinde, peribacalarına komşu o TURUNCU (ki o kadar cart bi turuncu seçeneklerde yok) kolej binası ve sevgili rehberimizin "ve sağda 1980'lerden fırlamış kaçak bi bina görüyoruz, yuhalıyoruz, biz bıktık; ama onlar yıkmadı" cümlesi daha ağır etkilemişti.


yok yok şimdi hatırladım... başa sarıcaz biraz ama... bkz şekil 1-A: tamamı kırmızı; ama balkonları sarı olan binayla onun yanındaki tamamı sarı; balkonları lacivert bina... GS ve FB komşuluğu. nevşehir'den yine.
annemin arkadaşı otobüs camından
- biri dış cephe boyası satışını durdursun!!! diye bağırmıştı.

sahi belediye diye bi şi var di mi? yönetmelik tüzük faso fiso.
ankaradakinin tek fonksiyonu havaifişek. yani ben öyle biliyorum son 11 yıldır. her gece fişek fişek sağolsunlar.bi de en son bi kuğu girişimi olmuş sanırım. gerçi ankaranın sembolünü nasıl camidendönmeatakule yaparız çabasını anmamak olmaz-- belediye meclisi hayır dediği halde mührünü kağıda vuran ve meclisle mahkemelik olan bir i.melih.

istanbul desen... niyeyse aklımda "güleryüzlü temiz şişli" yazısı altında dizime kadar çamura bulandığım günler, "büyükşehir çalışıyor" yazısına karşı ana avrat söven amcalar var. hoş istanbul belediye başkanvekili'yle tanışmıştım, çok çalışkan, çabalayan bi insandı; ama mesele bu zaten... çaba bilgi demek değil. çaba bazen yetmiyor. bazen bir bilene sormak gerekiyor.

yani kimse "bu şehri batıralım" diye başlamıyo ki. işin fenası onlar "güzelleştiriyo".
mine kırıkkanat'ın bi yazısı vardı, izmir belediye başkanı Ahmet Piriştina'nın ölümünden sonra...
"estetik kaygısı olan başkan" demişti. "o yüzden yeri zor dolacak"...
adam izmir'i güzelleştiren belediye başkanı diye tarihe geçti yahu. ne acı. van end onli.
bu zor işte.

dökme betonda yapılmış zıplayan tiftik keçisi heykeline bakınca müthiş bi güzellik görüp kuğulu park'taki heykelden tahrik olan bi zihniyet rica edicem bi başkentin estetiğine karar vermesin. ahmet haşim'den çıkıp gaudi'ye doğru savruluyorum.

bu arada, o ankara ki başkent.
ankara kalesi civarını gezmek, sulu han'da dolaşmak güzeldir. kalede yürümek en güzeli. i.melih'in doğalgazda tekel ilan edip acımasızca zam yaptığı, bi yandan da el altından kaçak kömür satıp şehri kahverengi bi buluta boğduğu günlerde tek güzel şey seğmenler parkı'ydı. el attı tabii; çankaya belediyesi direndi. yoksa eminim yeni bi kültür sıçmığı kondururdu oraya.

ironiye gel, koşarak gel... adam kültür kompleksleri inşa etmekte. "faaliyet nedir?" derseniz, kaput. binalar ölü doğuma adanmış anıt mezarlar gibi. atatürk kültür merkezi ankaralı için "akköprü'den önceki metro durağı" değil midir? arada bi hediyelik eşya fuarı... daha ne.

mimarkızı.
restore edemiyosak hakikaten bırakalım dağınık kalsın yahu. evla.