kısk an be an

kıskanmak herkesin her gün yaptığı bir şey. "yok ben kıskanmam" diyene inanmam, inanamam. ben çok güzel kıskanırım mesela, tadından yenmez. bazen anlamsızdır gerçi... yok yok çoğu zaman anlamsızdır. zaman-mekan göz etmez, hani artık kıskanmıyosam ne mutlu o insana; zira arkadaş sevgili eş dost aile çanak çömlek sınırım yok. fena... değil aslında. fena değil. çok bi arıza çıkarmadı şimdiye kadar bu hal. genelde bi köşede sessiz sedasız kıskanırım.

ama mesela kıskanmak, asla bi duygu ölçüm aracı değildir; hislerinizin mezurası kıskançlığınız olamaz. zira kıskanan, kıskandığı nesneden bağımsız bir kıskançlık taşır, bi hedefi olmasa da olur. bu arada, kıskanmak fiili "hasetinden çatlamak, abartılı bir imrenme" olarak değil "kıskanırım seni ben, kıskanırım kendimden" olarak kullanılmaktadır. bilmem açıklama gerekir mi?

kıskanmak hak iddia etmek, zimmetine geçirmek değildir. zira kıskanıyoruz diye tasmalamıyoruz efendim, haşa. kıskanmak manasız olduğu bilinen ve kabul edilen, sanki derinde bi yerde kaybetme korkusu taşıyan bi tuhaf hissimizdir. onu da öyle seviyoruz. dillendirmeyebiliriz, daha makbul.

kıskanılmak kişiye bağlı. alakasız birinin sizi kıskanması kadar abuk bir durum olamaz. hadi sevdicek kıskandı diyelim, onun da bi ayarı var di mi der keser atarız icabında. "ben kendi çayırında hür koşan atım, ne kıskançlığı?" demiyorum... kıskançlık dillenince feci bi şekilde böyle insanın üstüne üstüne geliyo. "höyt noluyoruz"culuk başlıyo. yok sen bana güvenmiyo musun'lar uçuşuyo. hahaha ne alakası var, zaman kötü canımın içi, ben etrafa güvenmiyorum... incik boncuk derken "dilim kopsaydı da bi şi demeseydim"e varıyo insanevladı.

...ya da her seferinde küçükminiksevimlişakacık kıvamı cilveleşme aracı yapılıyo, fena. onu da sevmem. kıskanmaktan kötüsü kıskanıyo gibi yapmaktır, hazzetmem. dan dun kıskan, daha evla. kıskançlığın hal çaresi nedir bilmem... bekle geçer belki. hem biz hastalıklı bir takıntının tedavisinden değil, insani bi duygunun geçiciliğinden bahsediyoruz, di mi? ağır vakaları türk hekimleri incelesin.

kıskançlığın güzeli birey birey kafayı yediğimiz anlar. kıskançlık zira, harekete geçmeyen, hastalıklı olduğunu bildiğimiz için dillendirmediğimiz bi küçük kara böcük. böcek bile diil. o böcüğü seviniz, sayınız.

Sanırım görmediniz;
Şimdi şuradan geçti.
Yazık görmediyseniz,
Böcek gibi güzeldi.
ö.a.

tempo dergisi rakı için "tekerlekten sonraki en büyük icat" demiş ya...
"vapur ne o zaman?" derler adama.