atillaaaaağğğğh!!!

atilla atalay. her atillaseverin dediği gibi: "sıdıka değil, kısa öyküleri. sıdıkayı da seviyorum ama..." sıdıkayı tvlere yar etti ya... ama biliyorum ben, "bir demet tiyatro"ya çok küstü o. ondan. ama gerek yoktu ki. biz pencere önü çiçeğini öyle seviyoduk. hani tek geçtiğimiz öykülerin yanında gelen biricik göz ağrısı değil miydi sanki sıdıka? okurları yeterince sevmedi mi? yanlışsam gel yüzüme küfür, di mi ama?

speşıl tenks tu: QM. aklıma getirdi.ve gugıl tabii ki... bakın ben ne buldum:

mikilere tıklamaca!!!

HEP BERABER:
civciv şeklindeki mikiye delice, öldüresiye tıklayın lütfen. sonra ordan hop! "kırılan"a zıplıyoruz.
sonra yılmıyoruz, ropörtajlara tıklıyoruz (delice öldüresiye), sayfanın sonunda ayşe arman'ın alıntıladığı biricik öyküsü var, AYGAAAAAAAAZZZZZZZ diyor, okuyoruz.

fincana tıklıyor ve 'delirmeler'ini okuyoruz.

delice ornitorenk'i arıyoruz. Minö'yü. MMM. ebekulak'ı.... Ah ebekulak. arapsaçı.
mavi gözü napıyoduk, üstümüze mi örtüyoduk? deli fedime. ayşecik.

HELE öpücük balığı... bu dünyada insanlar ikiye ayrılır: öpücük balığı'nı okuyanlar ve okumayanlar. okuyanlar da ikiye ayrılır: kıymetini bilenler ve bi bok anlamayanlar.

"fintasfenkinör"ü, "fok vardı bi de kuş"u gugıllarsınız di mi?
yüce ninja baturalp dinçdarı konusuna girmedim, farkındasınız. apartman teyzesi.

fintasfenkinör.
şu an ellerimi çırpa çırpa "daha fazlasını istiyorum hemen şimdiii" sevinci yaşıyorum. elimin altında menekşe istasyonu'nun ilk baskısı var: buruşuk, kırışık ve ortaokul öğrencisi.
benim de saçlarım kısacık, dost kitabevinden mutlu mutlu eve koşuyorum.

vurpatçaloy.