to the beach

biiç'e gitmek diye bi kavram var burda. biiç ama yani, sahil değil. dalga yok, ufukta yunan adaları yok. ufukta hiçbi şi olmaması da erafta yokuş olmaması kadar aklına takılabiliyo insanın. batmayan bi güneş, yığınla kum, çook geniş, enine boyuna geniş bi kumsal. daralcan ruh hali için birebir. bütün kum deniz kabuğu kaplı, çizgili mizgili, göstermiş idim aşağıda bi yerlerde. güneş batmak bilmiyor ya kumsalda, bi huzur hali. eğil bi kabuk al, üç adım at. güneşe bak, sapsarı bebekleri seyret, eğil. böyle bi tempo.

bir kocaman plastik bardak dolusu kabuk topladım. ingilizceye çevrilemeyen kelimeler listesi yapmaya karar verdim. bu arada, karen ve carla ikilisi ben hırkayla üşürken denize girdiler. biri güney afrika diğeri kanadadan geliyo. gerçi yüzmediler ama ayak tırnaklarından fazlasını o suya soktukları için takdir edilebilirler.

sabahki daralcan halimi fark eden marisol tesadüfen duruma el koyup omlete çağırdı beni. spanish version. ne koymadık ki içine... perulular mutfağı seviyo. çook eski peru pembe dizilerinin jenerik müziği eşliğinde yaptık, sanırım eski türk filmleri müziklerinin verdiği hissiyatı veriyo onlara. "aa bu şarkı da mı vaarr" diyp durdular. ben gittiğimde saat 3tü, "2de başladık" dediler. 4te yiyebildik omleti, tam bi törendi. görüntüsü köpek mamasını andırsa da, tadı harikaydı. bu arada, burhan öçal çaldım onlara, takdir ettiler. heheyt ne sandınız dedim. iyi geldi.

sonra işte bi bakmışım kabuk topluyorum.