fayton

bazen tuhaf bi şekilde dış kapının mandallarıyla kavga edesim oluyo. sonra geçiyo. kavga kendimle aslında ama o daha zor. şu hayatta ne öğrendin deseler, mesafenin gücüne saygı duymayı derim. bi de insanların 5 duyuyla olan kısıtlanışını. "görmüyosam yoktur" gibi basitliklerimizi, "duymuyosam dokunmuyosam olmuyodur" halimizi. mesafe bu anlamda bi tanrı gibidir, 5 duyuyu körelten tanrı. "bu tanrının tapınağında baş rahibe olma" kabusuyla fantezisi arasında gidip gelen bi insanım. 5 duyudan arınmak mümkün ya da bunu aşmak. hoş, iğne oyası gibi işlenmiş güvensizliklerim sağolsun, hayalleri sevemiyorum bazen. onun için mi masallara kaçıyoruz be bap? belki de. yani 5 duyudan kaçıcaz diye.. aman. yazıyorum şimdi ama umarım silmem sonra.

bi de ben mesela "ihihihihi ay ben onu çok seviyoorraaam, en çok beeenn" kısmını ortaokulda bırakmış bir insanım. hani "poster yapıp duvarıma, iğne yapıp yakama asıcam aşkımdan, hayranıyım" kısmını geçmiş olması gerek insanların, nayır nayır. komik. groupie fantezisi gibi.




hayat dediğin teğetlikten ibaret. sen bana teğet ben sana teğet. gerçi teğet geçilirken nasıl geçildiği bi meçhul. o kişi bi bok hissetmeyebilir de mesela ya da morarıverir bi anda kolu... bazen bi anlığına sarılmış da insan, iyi bi teğetlikmiş o, geçmiş gitmiş sanki.

bazen bazı şarkılar ulu orta çalmamalı. insanın kafatasında yankılanmalı. çalmıyosa o şarkı teğetlikten kaynaklı bi sebebi vardır belki. ikiboyutlulukla ilgili bi karmaşa da yaratıyo yabii teğetlik, zira 3 boyutlu olmakla kalmayıp zaman adlı 4. boyuta da sahibiz. evet işte o 4. boyut yüzünden bazen. teğetlik anlaşılmaz hale bile gelebilir, insanlık hali tabii.
sen teğet geçtim sanırsın, öylece ıskalanmışsın. ya da "teğet meğet, geçebildim ya" dersin, yok valla teğet değil o saplanıp kalmışsın. 4. boyut bu boru diil.

bir ada sahilleri benimle yaşadıysa hollanda'da, her gece, bilmem ki bi sebebi vardır elbet. insan bazen tek başına olunca çok güzel uzaklaşıyor. atilla atalay bilgisayara "yalnızlık aleti" derken yine benimle konuşuyodu aslında. manyak atilla. 12imden beri beynimi yıkadın.

neyse. sizler için okunsun madem... Karanfil elden ele. hatta siz arada "yorgun muyum gerçekten yoksa korkaklık mı benim bahanem" demiyoken; ben derim sizin için de. nostalji değil bu geldi içimden: ipek ongun "şimdi 25ine merdiven dayamış olanlar için yaşam klavuzu" yazsın lütfen. anca o paklar.



sonra? sonrası değişmedi ki. aynı.
yavruaz bi yuvarlak var ortada di mi. vardır di mi.

olsa nolur ki deryik be. olsa sana kaç yazar.

o şarkıda sen tirşe bi telaşsın sadece. o kadarı senin.
sözcüklerini özenle de seçmezsin hem.
sen hep rötar.peh. üstelik bundan etkilenmiyosun da.
ne üzüyo seni, ne bozuyo. sen devamsın; ama devamlılık değil.
yaşamak zor..

bi de arsızsın ki be deryik bazen. sorma.