yetiş

yetişememe telaşını ataletle birleştirme sanatı 101:

okunması gereken kitaplar, izlenmesi gereken filmler, dinlenmesi gereken şarkılar, öğrenilmesi gereken danslar, tadılması gereken yemekler ve gezilmesi gereken diyarlar dünyasında yaşıyoruz, hoşgeldiniz. hani bunlardan birini bile takmayan varsa o kişinin hayatına müthiş imrenmekteyim, biline.

haliyle yetişemiyoruz di mi çocuklar? e- veeeet.
yetişemeyceğimizi kabul ettik mi? eee-veeet.

hah işte yol ayrımı burda: "ne kadarı olsa yanımıza kar" mantığı "ya hep ya hiç"le söndürülebilir. yetişemiyosak niye koşuyoruz di mi yani?

24 saat yetmeyen insana ortalama 70 yıllık bi ömür de yetmez neticede. bi bakmışız 2 ay geçivermiş, hayat bi tuhaf. hoş mesela başka takvimler mümkün, bengal takvimine göre 6 mevsim var. yeni yıl nisanda. belki farklıdır tempoları.

bu telaşlarla uyumak ve uyanmak bi tuhaf. ilerde başvuru yapabileceğim yerleri düşünmek, kabul edilme kısmı değil hayır; sadece onlara başvurmak bile bi şi bazen. uzaklara gitmek. marisol'ün anlatıp durduğu şu tatlı-ekşi portakal gibi yumuşak şeftalimsi şey'den yemek mesela. yetişememek çok acıtıyor bazen. hani yeni bi kitap/film/ şarkı yapılmasa, belki... yok ama. yığılıyor. ve bunların ortasında mesela ben bi bahçe sahibi olmak isterdim. ah hele seramik fırınlarına geri dönmeyi de çok isterim. bu da var yani. cam işçiliği öğrenmek de ilginç olmaz mı? böyle bi "yetişemiyceksek maymun iştahlı olalım" prensibi hakim; bi müzik aleti çalalım gençler ve futbol/basketbol dışında takip ettiğimiz bi spor olsun. falan fülün.

derken.

koli geldi hoş geldi:

1 PENGUEN
1 NOKTA (SON SAYI!!!!)
1 NATIONAL GEOGRAPHIC: "deniz bitti" sayısı. yanında balık çiftlikleriyle ilgili yazılar.

YEŞİL ERRRİK!

Sonuçta nedir, bi şekilde yakalıyoruz işte ucundan. mutlu bi şi. yaşasın anne kolisi.

ve nedir yani, ben hala çok uykuluyum. uyumak kadar anında yapılacak bi şi yok. uyuyamama nedir bilmiyorum şu hayatta. çok kolay bi şekilde kendimi yatağa kitleyip saatlerce uyuyabilirim. sonra işte burdan biri çıkıp "ölünce dinlenicem bol bol, bu hayatta 4 saat uyku yetiyo bana" deyince --



ben niye yetişemiyorum, biraz daha anlaşılıyor sanki.

ankara'dan elimde ne var? Atalet. bitmeyen bi atalet hissi kapmışım ankara'dan, ilk fırsatta fırlıyor. Gerçi ankara mı bana verdi o hissi yoksa ben mi ankara'ya bok atıyorum belirsiz.

neyse işte. gözlerim kapanıyo. yetişemiyosak yastığımızın yumuşaklığından, rüyaların güzelliğinden monşer.