oh be.

2 saat tavanı izle. elindeki makaleyi okuyama, habire cümleler parçalar beyninde dönsün. bi de dibe vuruş, yüzeye çıkamayış hali. son 34 saattir yaşanan.
yılların gevezesi ben, "söyleyemiyorum çatliycam" krizi yaşayayım.
2 saat boyunca tavandaki noktalar, elimdeki kırmızı ispirtolu kalem ve kenarı inatla dallanıp budaklanan ağaç şekilleriyle kaplanmış "Etiyopya'da çevre diskurları değişimi" adlı makale ve yarısı yenmiş dondurma, hep beraber benim beyin-dil senkronizasyonumu beklesin. düşün düşün boktur işin. söyleyememe kabızlığı. akademik kabız. bi türlü doğmayan bebek gibi. fonda sürekli bi "ee yani?" deme hali, fransız aksanıyla. evet evet, aynen o hocacım gibi. gözler baygın, surat bezgin, "ee yani, so vat". defalarca. so vat lan, so vat.

derken bi anda

blööööööööeeeeeğğğğhhhhhhhhh

şöyle bir iki kelime şeklinde dökülsün. pıt pıt.
bakalım. bi cümle kurdum sanki. hatta minik bi paragraf.
speşıl tenks tu turuncu.

aay ay koca deryik, 2,5 yaşında konuştun. 20 yıl sonra o gün, ilk kez düşündüğünü cümle haline getiremedin. çatlayana kadar düşündün, son 34 saattir. cümlenin çıkması 2 saat sürdü. vay be. acaba ilk cümlem neymiş? onda bu kadar zorlandığımı sanmıyorum. ebele gübele, gev gev bi şiler demişimdir. anneler anlar zaten hemen. oh mis.

reklamlar devam ediyor, yayına geçmedik.
bu bi hafta sonraki bölümün fragmanı.

yüksük makarnadan kolye yapan çocuklar var mı acaba hala? suluboyayla boyarsın, kurumasını bekleyemeden boynuna asarsın bi heves, giysin boyanır ama sana ne. mis gibi yahu. örtmenin önlük giydirmişse artı puan, önlük parası topladıysa eksi puan. artı eksi nötr. ööle işte.