hep aynıyım

hep aynı soruları sorup aynı özürleri dileyen bi insanım galiba.
herkese oluyo mudur ki?
böyle kendini seyredip "yine yapıyosun işte, istemeden..."
yoksa haklı mı, istemedendeolsaseçim mi bu? hatta tam da bu yüzden, istemeden de olduğu için mi bi seçim mesela?
dur demek isteyip diyememek. mi yoksa dememek mi.

bi de şey, lisede kişilik testi yapmışlardı. bende kendini suçlama %3 çıkmıştı. değişkenlik %98, düzen %2. daha bissürü şey.bööle zigzaglı, inişli çıkışlı bi grafiğim vardı, "ortalama çizgisi etrafında olmanız doğal olan sonuç" demişti rehberlik hocası. ben ve bi 6 kişi daha manyaklar grubuyduk, manyaklar gibi gülmüştük. rehberlikçi (ada bak) bana "habire değişiklik arayıp, yaratıp başkalarını mı suçluyosun" demişti. "yoo" demiştim, "değişiklik olmayınca başkalarını suçluyorum daha ziyade". şimdi hatırladım, manyaklar gibi güldüm. aradan 6 yıl geçsin ama bende bi gıdım değişiklik olmasın.

hani çok konuşup çok anlatıyorum ya ben...
dinleyebilirim de oysa.
bazen. herkes benden ümidi kesmiş sanırım bu konuda, ben dahil. ne bileyim; deryik anlatır, cevaplar, konuşur, sorsa bile cevap beklemez. işte bakın konuşamayacak kadar kendisiyle başbaşa kaldığı anlarda yazar, sıçar gibi yazar, okunsun diye yazmaz, okunsun istediği yazılar çok arkalarda kalır ama duramaz. ama illa ki yan odada birileri bi dinleyici vardır.
konuşmaktan sağırlaşmış mı deryik, nedir... öyledir sanki. bu hafif bi konu değil, ne muharebeler yaşandı bu konuda, ne kayıplar verdim savaş meydanında.

bu sebeple benim metnin anafikrini ve temasını şıp diye bulmam, aynı hataya düşmemem, okuduğumu anlamam gerek artık. yuh. ne sınavlardan kalıp sonra yıldızlı pekiyi aldım. yeter.

nedir işte, yine bi sıçmık plop! diye blogun ortasına düştü. peh.