mega

tesadüflere inanın demiştim. secret filan değil, bildiğin tesadüf. "evren"i pisişik dalgalarla taciz etmeye gerek yok. hayatımı tesadüfler yönlendirdi hep ve artık beklemekten bezmiş, tesadüfsüz kaldığıma inanmak üzere olduğum bu dönemde, oluverdi yine.

hep de en ihtiyacım olduğu anda karşıma çıkıyo meret. en inişe geçtiğim anda, vazgeçerken, vazgeçmişken, kendimden sıkılmışken, küsülecek aynaları kırmışken sanki gelip kulağıma fiske atıyor. hayaller kurduruyor bi kere, mis gibi.

tamam çok kapılmıyorum bu heyecana; ama en son yarattığı tesadüf 1,5 yıldan fazla bi süredir hayatımda ve tonla tesadüfsüzlük üstüne gelmiş, en güzel bi tesadüf. anlatsam masal gelir, öyle bi güzel. ay neyse. tesadüfler hayattan ne istediğinizi hatırlatan minik kamçılardır, çok iyi gelirler. bana hep geldiler. tekrar etmek gerekirse: rötarları seviniz, tesadüfleri seviniz, aslında zor değil, pes etmeyiniz, denizlere çıkar sokaklar . bu heyecan bana bi süre yetecek, biliyorum. ortada bi şi olsa yazıcam ama yok. sadece bi tesadüf var.

uykusunda gülümseyen çocuklar gibi huzurluyum şu an.