esma ve hrant ve kara murat

cumartesi gazete günü. radikal, taraf ve niyeyse hürriyet almış annem. karşılaştırmalı basın. hürriyet artık kendinden geçmiş halde. 19 ocak gibi bir günde, böyle bir günde, acı bu kadar tazeyken, Hrant Dink'i bilmem kaçıncı sayfanın yarısına sığdırmış, edilgen bir dille: Hrant Dink anılıyor. biz değiliz yani anan... ve lakin sürmanşet haber şu: Britney Spears'ın ölüm haberi bile hazırlanmış! yüzüne tükürsen tükürüğüne yazık bir habercilik... lanet olsun, ben ne diym daha. insan utanır kendinden. hepsini arıza kadın perihan'a devrediyorum. bir cumartesi günü bu gazeteye para vermiş olmaktan da utanıyorum.

benden pek öyle ünlü türk düşünürleri alıntısı okumadınız herhal. ama bodrum kasap'ın sağ duvarında da yazan o ismet inönü lafı vardır hani: "bir memlekette namuslular da, en az namussuzlar kadar cesur olmalıdır." diye. bi o lafı severim ben, ünlü türk büyük düşünür siyasetçileri arşivinden. anonim. oku oku dövme yaptır koluna başına istersen. cesareti en çok hak edenlere cesaret veren cinsten.

"üzüldüm; ama ben ermeni değilim, yanlış anlaşma olmasın" diyenler var. aman halel getirmeyin türklüğüne yani, adı çıkmasın. bu sistem içinde sisteme karşı olamama halidir; "gerekirse ben de adını çıkarırım başkalarının" demektir. illa etnisitenin altını nah böyle siyah tahta kalemiyle kanırta kanırta çizmektir. "üzüldüm; AMA.." deme ihtiyacı duymaktır, "ama"lamadan üzülememektir. belirtmeden geçememek ne olduğunu, ne olmadığını... kime neyse. nesin necisin demekten bi hal olduk.

halbuki biz, "kara murat benim" diyen adamları izleyerek büyüdük türk sinemasında. bi bok anlamamışız demek ki. o filmde kimse de çıkıp "kara murat benim; ama kara değilim/ ama murat değilim" demedi.

maksadını anlamadan her halta itiraz edenlere sayfalarca izahat vererek vakit harcıyoruz. ne o, karşı taraf beynini, aklını,vicdanını, ruhunu bi gıdım kullanıp bizi anlamaya tenezzül etmeyecek. ben illa açıkliycam; vurulan ermeniyken "ben hala da en bi türküm breh breh" demenin bi bok olmadığını; e pek tabii türk ve pek tabii vurulan değil vuran tarafında olduğunu falan anırmanın anlamı yok. yok metaformuş, sloganmış, destekmiş, otur anlat... o anlamak istemiyo diye sen ıkın sıkın illa anlat.. ben aptalca buluyorum. nedir, yine de yapıyorum. ama bazen bıçak kemiğe dayanıyor. "ben ermeniyim"in ne olduğunu anlamayan okumasın beni rica edicem. bu çok basit bir şey: düşünüp söyledi diye enseden üç kurşun yedi adam. iki kere iki dört. basit şeyler de oluyor bu ülkede. bakınız gündüz vakti... bok yoluna çocuklar ölüyor mesela, dersaneye giden. biri daha öldü işte, 1994 doğumlu, hastanedeydi. yaa 94 doğumlular dersaneye gidecek yaşa geldi ablası, o da öldü. bu ülkede çok basit şeyler oluyor; ağlamayı bilene.

bu ülke gerekince deniz oldu, gerekince uğur oldu, abdi oldu... ama hrant olamıyor. hala olamıyor. kimi fazla "popüler" buluyor; amaan ne banal bi şi hrant. yemişim onları. "yanlış" anlaşılma korkusu var üzülen bazılarının; ya ermeni sanarlarsa onu? git üzülme sen. anlamamışsın bile neye üzüleceğini, neyin üzdüğünü. sen git türk türk saçlarını tara, aynayı öp. nedir yani. ha, tercihen garo mafyan şarkılarını, onna tunç şarkılarını da rahat bırak, ermeni dinliyo diye adın çıkabilir. "yine mi çiçek" de dinleme...

ben hala kırgın, hala bozuk, hala öfkeliyim. olamayan utansın. benim cebime "derya hrant dink'i vurdular" diye mesaj geldiğinde, öğleden sonra, la hey'in ortasında... donup kaldığım, konuşamadığım kadar üzgün, aylar sonra durup dururken içlendiğim kadar öfkeliyim. unutmak istemediğim kadar. telefonda karşılıklı susup kaldığımız anlar kadar. daha önce de oldu bu ve ben girdiğimiz ekonomik kriz sıklığında gazeteci vurulmasını istemiyorum. sinir içindeyim. "hocam vurmayın oruçluyum" diyen alevi çocuğa böbreğini kanatacak kadar dalan din hocasını gördükçe de artıyor... benim sinirim geçmiyor. birilerini vatanından kovabilme küstahlığına ermişlerin, arada bir osmanlı'dan feyz alması lazım. törenlerde, padişaha fısıldarmış bir köle: "mağrur olma padişahım, senden büyük allah var".

ben defne'ye mektup yazmıştım, bir satır ekleyemedim. taraf gazetesi eklemiş: "neticede jandarmanın olayı önceden bildiğini, polisin de jandarmayı koruduğunu öğrenmiş olduk" diye. adam vurulmadan jandarmada tutanağı hazırlanıyor; ama hürriyet gazetesi ölmeden haberi yapılan britney derdinde. britney'in derdi bizi gerdi zira. hükümet acıyı bal eyleme (!) peşinde. eyle sen güzelim. ne anlıyosan ondan artık... afiyet bal kaymak olsun size acılar.

ben defne'ye mektup yazmıştım, hala tek satır ekleyemedim evet. ama benim kahramanım, hala o bahsettiğim esma hanımdır. ne güzel ki hala bir yerlerde, tek tük de olsa bi esma hanım var. hani yarın öbür gün ensenizden kurşun yeme ihtimalinize karşı, "adam vurdular tutun" diyebilecek bir esma hanım var. hani gündüz vakti 3 kurşunla adam yere seren namussuzlar kadar cesur olan esma hanım... susmayan. gazetelerde soyadı bile geçmeyen esma hanım.

ne demiştik 90ların sonunda, elde tencere tava: susma sustukça sıra sana gelecek. gelecek kuzum bak gör, hem de üç vakte kadar. hep o "başkaları"nı vurmuyorlar, bir gün gelir senin de canın yanar. tabii eğer şimdiden yanmıyorsa...

ironiye koşarak gel: defne basın yayın okumak istiyor.