AAYYGH.

eveeet. geleneksel "yokuş aşağı yuvarlanırcasına koşarak AAAAAAAAAAA diye bağırma isteği" geldi, yine beni buldu, çöreklendi. bu sebeple, aaaaygghh efendim. aagh yani. bugün, üstümden ofis tırı geçti. nazar etme nolur, çalış senin de olur.

bugün ben aynı anda o kadar çok iş yaptım ki bi ara işler birbirini yapıyodu. o seviyeye ulaştım ben. laissez faire demişler, bıraktım yaptılar valla. niyeyse 20 kişilik toplantı salonu hazırlığı, niyeyse basın bülteni metni, veriler veriler, raporlama, bakanlıklarca tablolar... cidden daraldım. böyle saçma sapan bi joker eleman halim var, herkesin elinde de var joker kahretsin yani. beni seçiyolar pikaçu, sana sıra hayatta gelmez.

aslında bu saatte çoktan uykumda olmalıyım ben; zira sabah saat 7.30 itibariyle ofiste olucam, hatta ofisi ben açıcam. kargalarla toplantımız var. hoş, bi yandan da yani, ben bugün işe kotla gittim. e ama nedir: sonra çıkışta kendime aldığım şey etek-ceket döpiyes. ho ho ho. daraldım, ilk bulduğumu aldım. gayet de mis. hala annesinin kıyafetlerini giymiş ergen gibi duruyorum ve hala "ay pardon da yani sizin yaş kaç" sorusunu duyuyorum. 15 beyfendi. dahiyim, onun için karşınızdayım, üstüme gelmeyin beynimi püskürtürüm. aygh neyse. işinden, ofisinden şikayet etmeyen, iş çıkışı hiç söylenmeden "dışardaki" hayatına devam edebilen ermişlerden olucam ilerde. şimdilik dırdırgül. yerseniz.



insan arada gece vakti dışarı çıkmalı sessizce. bütün duyularınız yaseminleri hissedebilir, bence kaçırmayın. istanbulda çiçek takvimi: hanımeli ve yaseminler aramızdalar. meali: Sabuş'un en sevdiği kokudur yasemin. yer gök Sabuş kokuyo ve ben çok özledim onu.