ale

sürekli uyuma hali, uykululuk hali. mevsim geçişi midir, haftaiçi zombisi oluşumdan mıdır bilmiyorum. her cuma gecesi energizer tavşanına yenilen çelimsiz tavşan gibiyim. inanılmaz bir şekilde uyanık kalmak isterken göz kapaklarıma çöken fillere yeniliyorum. aa bi bakmışım uyumuşum resmen, öyle de yumuşak geçiş.

yabancı bloglarda dolaşma işini abarttığımı anladığım an: zapping misali sıçramalarda halkanın tamamlanması ve başladığım noktaya dönmem. en alakasız yerden üstelik. işte orda durucan arkadaş.

blog demişken, fransızların blogları hemen belli oluyor. gerçi aklına estikçe macaron yiyen bi milletin tabii ki renkli ve güzel işler çıkarması icap eder.

sanki bissürü ponpon ve tüy de alırsam her şey tamam olucak. halbuki iğneler yarım kaldı. projebiriktiriciyim ben.

bu haftasonu sevdiceğimle ben, üstlerine düşen en ufak sorumluluğu bile yerine getirmedikleri halde olanca üslupsuzluklarıyla cazgırlaşan insanlardan ve hatta daha da fenası çiftlerden hiç hazzetmediğimize karar verdik. test edildi onaylandı. ay korkunç yahu. evcimen kardeşlerden bu yana kullanmadığım o terimi dolaptan çıkarıyorum: double trouble. ki evcimen kardeşler, lütfen yani, türlü çeşitli deliliklerine rağmen gayet hanfendi ve bilgililerdi. buradaysa durum farklı: bir değil iki tane, davalarına ve birbirlerine aşkla bağlılar, o aşkla iyice coşuyolar; ama dünyadan bi haberleri yok, arsızlar ve çirkin işte. fersah fersah kaçılası. komşuluk zor iş.

hadi size online bi dergi: antler.
bir cumartesi gecesi, bira menüsü hakikaten kendinize yapacağınız en büyük iyilik olabilir.