sefa

efendim dün zodiac'a gidildi, başarılı bulundu. neden? zira olay gerçek, senariste gerek kalmamış. evet bu aralar izlenen her senaryo berbat olunca tepkim budur.

online gazetenin faydaları 101: manşeti görüp daraldığınızda derhal "kültür sanat" kısmına tıklıyosunuz, venedik bienali, Ferit Edgü falan... güzel şeyler görüyo göz sabah sabah.

ben sabahları nemrut olurum efenim. 12den önce işlemem. kalkıp bilgisayar başına otururum, ayılma ritüelidir, bazen yazarım. evdeysem bütün gazeteleri okurum önce. Sim Hanım tabii ki "e hadi kahvaltı, seni bekliyoruz, soğudu cık cık cık" der. kendisi sabah 7de zıpçık dipçik gibi ayaktadır. her sabah, ben kalkıp gazetelere giderim, o bunu der. bi nevi yeni günü başlatan "açıl susam açıl" gibi bi şi. ha bi de tabii "e günün yarısını bitirdin harcadın bile" der, oof of panik yaratır insanda o laf.

yurttaysam, ki 5 yıldır yurttayım ben, gazete eve gelmemiştir, kahvaltılık illa ki ya yoktur ya azdır, gidilir. türkiye'deyken bi peynirli açma bi de koyu çay yetmektedir, kantinde güler yüzlü bi amca/teyze vardır günü başlatan. bazen omlet falan yapılır. burda ise binlerce defa düşünüp "hangi yağlı ürünle mideme işkence etsem" sorusunu cevaplamak gerekir. son zamanlarda el yapımı minik poğaça satan yere dadandıysam, bi ufak güler yüz, bi minik "yeni çeşit var, denemek ister misiniz?" samimiyeti için. keza, burda da bazen omlet yapılmakta.

tez konusuyla ilgili görüşmem, ki "kıyamet sonrası ilk yüzleşme" de diyebiliriz, iyi geçti. bu görüşmye kadar danışmanımla bi kez konuşmuştum, o da "termosta sıcak su var mı?" "hı hı" idi. yani resmen 1 hafta sonra yüzleştim. bu yeni halini beğendi, ara gaz ve biraz da yönlendirme ile tekrar faaliyete geçtim efendim. küstüm çiçeği olmanın anlamı yok. burdan bütün mimarlık öğrencilerine de allahtan sabır diliyorum.

deli bi güneş var şu an, perdeleri zorluyo.
insanın içinden parka gitmek, bütün minik ve sırıtkan bebeklerle oynamak, bütün büyük ve slayalı köpeklerle oynamak, çimlere yatmak (yuvarlanamıyoruz zira eğim yok ülkede), oturup kendi kendimi çevirebildiğim o çocuklar için eğlencelik şeyde genç irisi eğlenmek, yatıp ağaçları izlemek, o yeşil yaprakların arkasından güneşi izlemek falan geçiyo... ben güneşi severim. güneş ve 50 SPF ve bissürü ben, ona rağmen severim. yağmur da arada belki, şemsiyeli olsun, uslu yağsın. kar yağınca, "lapa lapa yağan karı penceresinden kitap okuyarak izleyen, siyah dik yakalı kazak giyen ve en sevdiği kupasından çay içen ipek ongun genci" imajı gelir hep gözümün önüne. elimde değil. vega.

G8 protestosuna giden bi grup genç oldu bizim okuldan. ben niye gitmedim? basiret bağlanmasının yanı sıra, tez yüzünden evet. yaşlanıyorum azizim. kafamı taşlara taşlara.

bi de bi gün sahip olmak istediğim t-shirt'ü sonunda buldum. siyah. üstünde beyaz harflerle şöyle yazmakta:

economists do models

nıhohahahahaha diye güldüm. hatta 72 milletten ekonomi mezunlarıyla güldük, pişman diiliz.


jethro tull der ki: skating away on the thin ice of the new day.

bi de...

thick as a brick:

My words but a whisper -- your deafness a SHOUT.
I may make you feel but I can't make you think.