levrek fileto

elimde bi national geographic var, içinde bi fotoğraf. şöyle ki:

bi setin üstünde ayakta duran bi adam var, bacaklarını görüyoruz sadece. elinde başından tutup aşağıdakilere gösterdiği bi balık kılçığı; kocaman bi nil levreği. yanak-kafa etleri sağlam, bi de o büyük kılçığa tutanabilmiş etler duruyo. aşağıda bi 5-10 kişi var, bu balık kılçığını alıcı gözlerle incelemekte. ilk bakışta "balığa bi şi olmuş heralde, niye gösteriyo ki" izlenimi uyandırıyo. resimaltı diyor ki:

Victoria Gölü çevresinde yaşayan Tanzanyalılar için, Nil levreğinden geri kalanlar protein kaynağı oluşturacak. Kıyıdaki 35 işleme tesisinde çıkarılan levrek filetoları çoğunluğu Avrupa, bir bölümü İsrail olmak üzere kuzeydeki ülkelere gönderiliyor.

yani neymiş: efficiency arkadaş, atığını bile nakte çeviriceksin; ama kim neyi yemiş seni bağlamaz. ben gördüm, bi güzel paketlemiş satıyolar. üstünde "tanzanya" yazsa alıcısı olmaz diye sadece şirket adı var, paketi evirip çevirirseniz bi ufak kelimeler. oysa insan şu fotoğrafı paketine basacak kadar harbi bi firma hayali kurmasın da napsın? o yediği filetoyu biraz boğazına dizsek güzel, beyaz, al yanaklı, güvenli pıtırcıkların? bi irkilseler, azıcık?

aldığım istisnasız her ürün mis gibi paketlenmiş durumda. hepsinin üstünde "ithal" damgası gördükçe benzer felaket kareleri üstüme üstüme geliyo. pazardan aldığınız meyvenin kıymetini bilin. "refah içindeki avrupa"nın pakedini çevirip o ufak yazıları okumayı ihmal etmemek lazım. dünyadaki tüm ithal balıkların %40'ını tüketen bir "en ufak kıta". bitmeyen bi açlık. çikita muz da yemeyin rica edicem, geriliyorum.

bana arz-talep diyene kafa atmak yerine izahat verecek olgunluğa ulaşayım diye master yapıyorum; olmuyo anacım. içimde tutamadığım bi "poh yiyesiceler" çığlığı yükselmekte ki, anlatamam.