bi ara

blog, tatile ihtiyacım var.
okuldan, istinyeden, sarıyerden gördüğüm her mavilik kulaaaç diye bağırıyo.
yarın için kilyos planlayan bi sevgilim olması yanıma kâr; ama tatil lazım. kremler turunç, salatalık ve tatil kokulu. 50 faktörü şehirde kullanmak kalbimi kırıyo.

bugün gazeteler beni çok yordu ve ben kitabımı özledim. meraba cuma artık.
saçımı "strawberry blonde" denen renge boyama planımı hatırladım. o rengi tutturmak da zor be blog. havuç kafa olursam kahrımdan ölürüm. sağ şakağımdaki 20 tel beyaz saçı düşündüm. saçlar açık renk de arada kayboluyo allahtan. bu saç boyama işine kalkışmayacağımı biliyorum, o ayrı. ilerde, büyüyünce, yaşlanınca filan.

fenerbahçe sahilini özlediğimi farkettim. küçükken, ne çok. yıldız parkı gibi bi yer fenerbahçe, küçüklükten bazı renkler ve kareler; hala inatla ertelediğim. içten içe tereddüt.

küçükken oturduğumuz evin koccaamaan iki bahçesinin toplam 10 metre bile etmediğini, yandaki devasa otoparkın 3 arabalık olduğunu ve o kocaman çınar ağacının çoktan çürüdüğünü fark ettiğim an alice iksirini içip büyümüştü zaten. ondan olabilir.


--

insanlar fotoğraf albümleri biriktirmeye eğilimliymiş eskiden. ama artık elektroniklerdeniz ve benim hep bilgisayarım çöker. oysa bi albüm var, babam ufacık yüzüne kocaman bıyıklı ve annem sarı-beyaz puantiyeli hırkasını giymiş, bi ağacın yanında gülümsüyor. bi albüm var, dedem benimle bale yapıyo ve sabuş kıpkırmızı rujlu. teyzem permalı ve zayıf, defne 2 yaşında ve dalga dalga. güzel şey işte fotoğraf. başka bi fotoğraf var, babam 17 yaşında, profilden gülümsüyor ve ben babamın ikiziyim. daha başka bi fotoğraf var, halam 20 küsur olsa gerek ve geçen gün beni gördüğünde "pardon çağ hanım neyiniz olur" diyen kadına ilk defa hak verdim. ah hele bir fotoğraf var, anneannem üniversite amfisinde, çilleri tüm ihtişamıyla parlıyor ve arkasında "kınalı yapıncak" yazıyor.

çocuğum torunum filan olursa ileride, yanmış hard disklere küfredecek. olsun varsın.