baldırıçıplaklar sürüsü

modernite merakımızdan ölücez. karavel saçların modernliğinden aldık konuyu, bugün biliyoruz ki yerleşik hayat da modern bi şi. en fos, en joker, en jön kelime: modern. bi de anlasak yarabbim.

göçebelik deyince aklımıza orta asya stepleri geldiği için oluyo bütün bunlar. atlarımızla dıgıdık. en genç türkler, izlandaya kadar dıgıdık. kuzum, toroslarda mesela, yörükler yaşar. yaşardı. az kalmışlardır tahminen. bu ülkede konar-göçer insanlar var. hep varlardı. aynı ülkenin "buçukluk"ları çingeneler. çingene demek bile kötü, roman diyoruz. çingenelik oysa, ayıp değil. haberlerde bir görüntü:

-biz de açılım istiyoruz!
- nasıl açılım istiyosunuz?
-istediğimiz yerde çiçek satabilme açılımı istiyoruz!

bütün gün şakaklarımı zonkladı benim bu diyalog. çiçek satmak yahu. bu kadar.

çocukları "uslu durmazsan çingeneler kaçırır" diye korkuturlar. her suç, her kötülük onlardan bilinir ama ilk "kostümlü eğlence"de en az bir kokoşcum çingene olur; lüle saçları, büyük halka küpesi ve kırmızı eteğiyle. çingeneyi sahnede severiz biz, dokuz sekizlik, göbecikler atacak illa ki. ne de olsa kürt çalar çingene oynar bu diyarlarda. türkler de sanırım localarından halkı selamlar, onu daha tam açıklamadılar.

bir ülkenin kendi insanlarına tiyatro dekoru muamelesi çekmesi açıklanamaz bir şey. diyorum ya, anca eğlendirmek için olması gerekir onlardan. yemezler, içmezler, hastalanmazlar. onlar hep öyle neşeli, hep ağızları sakızlı, ellerinde sihirli aletleri, romantik birer "gypsy"dir. darbukacı bayramdır, malboradır, öyle şeyler.

terbiyesizlik, ahlaksızlık. tenten'deki kaptan hadok gibi küfredebilsem, ederdim. kabuksuz tosbağalar der ya, öyle işte. her şeyi silip atın. herkesi, her rengi. modern modern grileşelim bence de. kime ne anlamıyorum ki. sana ne, bana ne. kimsin kimlerdensin, anan güzel mi, bana hiç gelmeyen sorular. ortada annesinden emdiği süt galeyan şerbetli bi millet varsa ateşle yaklaşmazsın. kışkırtmazsın. ev yakmayı, insan sürmeyi filan çok önceden çözdü bu ülke, elimiz alışık resmen. bi gıdım bi şiler değişsin diye, başka dertten değil.

evini başına yıktığımız adamla karşılıklı göbek atabiliriz ayrıca, hiç gocunmayız, ensemiz kalındır.
gün oldu, şehirden kovaladıklarımızı, taş ocaklarına sürdüklerimizi de sirtaki kurslarında sevdik, yalan mı? her halimiz yalan zaten. kendine yabancı haller. aynaya bakmamış biri düşünün, yüzünü bilmez ya, öyleyiz. görmediğimiz şeyleri el yordamıyla çözen zavallılar ordusuyuz: burnu var, bilmiyor, dokununca anca fark ediyor. "aa nefes de alıyo!". öyle bir şey işte. sirtaki dinleyip aa yunan, ne hoş, siz de mi dolmades filan.
valla gerçek bunlar. arkadaşıma şöyle demişlerdi: "rum musun, ne hoş!".

kafadanbacaklılar!