milli kütüphane ve dantel ve el oyalama saplantısı

Şu bi gerçek ki, bu topraklardaki en yoğun "okuma seansları" toplu taşıma araçlarında gazete kuşatarak ve tuvalette ufak bir milli kütüphane inşa ederek gerçekleşiyor. Ve lakin tuvalet kütüphanesi daha mahrem sayılır. Herkesin bilip de söylemediği şey. Misafir "abi işim uzun, gazetenin futbol sayfasını versene bi" diyemez. "üzerinde hikaye yazılı tuvalet kağıdı" projesi de yazarı ikna etme sorunu yüzünden suya düşer heralde.

Çözüm? Maison Française'de (mimar kızıyım evet ben) "tuvaletinizin yanına 3 raflı bi kitaplık koyun, çiçeklerle boyayıp, kenarına boncuk asın, dergiden romana her şey olsun" gibi bi tavsiye vardı, sene bindokuzyüzçokönce. Böyle bi kendiyle barışıklık, "hepimiz tuvalette okuyoruz evet" hali. Tabii bi yandan da misafirlere "tuvalette Tutanamayanlar'ı bitirdik biz ailecek, öyle bi kültür fışkırıyo her yerimizden" imajı. Vay be. E tabii o chic kütüphanecik'e uygun tuvaletnmiş banyoymuş da ayrı mesele, iki önceki sayfada ele aldılar o konuyu.

Bu arada (daldan dala daldann dala), banyo- tuvalet gibi mekanlarda tığ işi, dantel vs görmek enteresan geliyo bana. Bi efsaneye göre dantelden "tuvalet kağıtlığı" tasarlamış bi komşu teyze varmış annemlerin eski evinde (ve teyzem incelemek için eline aldığında tuvalete düşürmüş ahahaha). Dantel istilası.
Gerçi ben "kapı kapanmasın diye önüne konan taş"a dantel kılıf diken bi teyze biliyorum. E yani 'el oyalansın' diye atkı örüp, herkes atkıya doyduğu için kimseye veremeyince söküp tekrar örmek gibi bi şi olsa gerek. Dantelin alternatifi sigara ya da çekirdek heralde. ya da tırnak yemek. Tespih bile bu gruba girebilir. El oyalama lafının ingilizcesi fransızcası vb. de yoktur bence. Elleriyle derdi olan huzursuz bi milletiz galiba.