zzzot.

odamdayım. birazdan parkelerini öpücem, nihayet kavuştum. sabah 5te çıktım, ufak bi hesapla 18 saat eder. arada ankarada terziye bile uğradım. sürmenaj eşiğindeyim. esenboğa havaalanındayken bana bissürü şey anlatan teyzeye o an istanbulda olduğumuzu açıklamaya çalışıyodum ki - hayır henüz uçak ortada bile yoktu. korktum kendimden. astral seyahat.

neyse, eve dönerken ay gökte tüm haşmetiyle parlıyodu. ne dolunaydı ne de hilal, en arada derede halindeydi ama kocamandı, azıcık da sarıydı. çok güzeldi çok. eğilmiş istanbula bakıyo gibiydi. çocuk kitaplarında filan oluyo öyle şeyler, olsa böyle olurdu işte.

şimdi: zot. uykuzzz.