mutatis mutandis

ateba diye bi şi var. yazlık yerlerde 10-12 yaşında kızların saçına iplikten renkli renkli alengirli şeyler yapan teyzeler buna "renkli seç örgüsü- 7 miyon" der. elin fransızları ateba diyo. işte bende yine ondan var. defne yaptı. bu sefer ense köküme. alışkanlık yapıyo galiba, bu dördüncü. sırayla. renk güzeldir, renk candır. saçımız renk renk olsun. daha bissürü yapıcam ama hem yaş ilerliyo, hem iş güç başlıyo filan. imaj zaten 16 yaş seviyesinde, cilalamanın anlamı yok yani. ya da gizlice cila. neyse, renkleri tabii ki belli olmuyo: eflatun, bej, petrol rengi gibi bi şi, bi de koyu fuşya gibi bi şi. öyle işte.

ceniscaplinseslikız'ı dinleyemedim. ankara baştan kara zira.

bu ara gülümsüyorum. bu ara bir sürü sıfatım var. isim sıfat. tamlamalar. tamamlanıyorum.
telafi ve tesadüf kayıp kardeşler. manyak gibi iş var üstümde. biticek elbet. biter.

kendi kendisine film kareleri düşleyen bi kızım zaman zaman.
atebam varsa hele, iyice ergen düşleri.
hayat güzel be blog. şehirde hala kırlangıç var ve hala evi basan karıncalarla başa çıkamıyoruz. daha da önemlisi, hala ortaköy camii tellerinde "lütfen avluda balık tutmayınız" uyarısı var ve hala birileri inatla orda balık tutuyo. öyle bi inat lazım hayatta insana.

bazı şeylerin değişmediğini bilmek güzel. eğer ben bi cümleyi dövme yaptırsaydım, başlıktaki olurdu. cümle de değil, söz öbeği. işte bunların içinde, özünde ya da kenarında, değişmeyen güzel şeyler de var be blog. ve telafisel tesadüfler size film kareleri düşündürebilir. atebanız varsa hele.