kötü görselli tri lay lay

elbise işi tamam. ve ondan bi tane. biricik o, benim o :) tül ve pula laf eden ben sadece tül ve pul olan bi elbise aldım, çimlere bekleriz efenim. hizmet sektörü ve deryik konulu bi kitap yazmak üzereyim. bilen bilir, çok tuhaf dialoglar yaşamışlığım var. çoğu benden nefret eder. etmeyenden gidip elbise aldım, vahameti siz düşünün. neyse... bunun son mertebesini anlatıcam ve çözüm bekliyorum: cumartesi günü koton mağazası. genç tasarımcı bora aksucuğumuz koton için elbise tasarlamış. e ne güzel, heves ettim deniycem. o zaman benimki daha hayatıma girmemişti ve bunalımdaydım :) neyse işte. aldım girdim kabine. tezgahtar "dışardaki hanfendü içün" modellik yapmamı giyince ona göstermemi istedi- kapımı tırmalayıp sürekli "hadi amaağğ"lanarak. bense lüzumsuz tül ve ipliğe dolanmış vaziyette, yumakla oynayamayan kedi yavrusu halinde debeleniyor idim. sadece bi ara "giyersem göstericem beyfendi" diyebildim. neyse giyinik bir şekilde kabinden çıkmayı becermişken bi baktım kimse yok. hadiiii tezgahtar ve hanfendüyü bekledim, geldiler. hanfendü burnunu 70 derece sağa kıvırdı. tezgahtarcımsa beni benden alarak kadına: "siz beğenmediniz tabiiy şimdi çünkü görseli kötü olmuş" dedi. kötü görsel, evet. öyle bi baktım ki "yani spor ayakkabı yerine abiye bi şiy olsa aldınızdaağ ehühe" falan dedi benim de aslında bi müşteri olduğumu hatırlayarak. hanfendü "ıığğhh" çekerek gitti. tezgahtarcım kapıma dayandı yine: "o size büyük yannız üstünüzden dökülüyo yannneee" diye. "rengi çirkin zaten" diye çıktım. şimdi benim arada istemeden yaptığım bi "siiğğeee ordan len" mimiği olabilir. onun dışında sessizdim. niye benden nefret ediyo bu insanlar yaa? ama benim elbisem çok güzel. bu sinek vızıltısı iş de bittiğine göre artık istanbul kazan ben kepçe. keyiflendim, annemler de geliyo zaten, sabuş da iyi artık, canım anneannem.