bir mezunlar gününün daha sonuna geldik.

gerçi bizimki sıradan bir mezunlar günü değil, koskoca bir "homecoming"dir, havalıdır şeker, cismi isminden belli olmalıdır falan filaan.

3 yıldır gözle görülen fark, stand sayılarındaki artışla doğru orantılı olarak mezunların meydan dışına kaçışı. çimlerde 5 stand ile kafe pi bir rekor kırdı. koca çimleri muhtelif çitlerle karelere bölerek bahçeler ilan edilmiş filan. mezunlara yer kalmadı. minderli yerleri kapanlara imrendiğim için de böyle konuşuyo olabilirim. mehtap hanımcığım mesela, bir koltuk, bir minder olmadan yanımıza oturmadı da oturmadı. nedir, sonra minderi kaptı yanımıza geldi o ayrı. patenli gençler rampalarda takla attı, bi alengirli haller işte. beni yoruyo ama coşku iyidir.

onun dışında, görmeyi beklediğim blogırları göremedim ya da araya standlar girdi. göreceğimden emin olduklarımı gördüm, diğerleriyle manen buluştuk hohoho. çok kalabalıktı yahu. yaşlanıyoruz galiba. kısmi bölüm buluşması, yurttan buluşmalar, taa 1. sınıftaki dans partnerimin bilmem kaç yıl arayla kampüse gelmesi, bir anda 3-5 kişiyi görmeler filan. yine kendince amacına ulaşmış bi mezunlar günüydü. sözler, yapalım edelim, mutlakalar. bu kez yalan olmasın diye kendime bi daha söz. bi de cumartesi üşümesinin devamı pazar titremesi.

alx (link verirken duraksadığımız isimler no.1) "bi not vermişim parmaklarını yirsin" edasıyla kalabalığa karışmak üzereyken görüldü. sonra divad ve pınar ordaydı, peştamalımı serdim, tura çıktım. yürü yürü yürü. kampüsün arka tarafları güzel ve sakin ve boş ve iyi işte. bolca peştamal çimlerin en gerekli şeyi şeker. divad tanıdığım en hoş sohbet adamlardandır, dedikodusu da iyidir bak şimdi, dizimi kırıp oturabildiğim sürelerde konuştuk bolca. şarapçı ve ekürisi kurabiye canavarıyla da bu vesileyle tanışmış olduk.

sonra bir pazar günü, mezunlar gününe rağmen ders çalışması gerekenler de nihayet nihayet yanımıza geldi. kampüs olarak en içten eşlik ettiğimiz şarkı, söyleyenin de tahmin ettiği ve bize ithaf ettiği üzere, fesupanallah oldu. jukebox sonrası levent yüksel. levent yüksel yeni şarkı yapmasın, erkek ajda olsun hep eskileri söylesin. sonra gece 12 civarı doğa firmasının elimize tutuşturduğu "poşet çay ipi asma yeri olan bardak"lar. yani öyle bi fonksiyonu vardır elbet, bütün bardaklar aynı yerden kırılmış olamaz. kuşlu muşlu, pek güzel. çay içtiğim tek yer ofis olduğu için, hemen ofise.

sonra işte, teletabiler gibi bir bir eve.
gözüm ağrıyarak uyandım, hala ağrıyor.
akılda kalmamış olmasını tercih edeceğimiz görüntü: 1. boğaziçi kolbastı yarışması.

çimden bildirdim, bitti.
yaşasın ofisimiz.