34 THE 99

şimdi deryik napsın.. "balık çiftlikleri" dedi, hocası "vaka var da ben hala bi soru göremedim" dedi. deryik'ten pıt pıt parçalar düştü, "ama ama"ladı, sonra sustu dinledi, hak verdi. hak verdik diye parçalar pıt pıtlanmıyo değil... soru düşünüldü sonra. sonra.. en fenası. tez konusunun kesinleşmesine iki gün kala danışman hoca değişti. değişecek yani. iyi olacak aslında. deryik napıcak derseniz... çevre bakanlığı'na bi bakacak. ne kadar çevre var içinde diye. öyle gibi bi şi.

şimdi burda bi kitap var adı aynen:
rationality & power: democracy in practice.
yemin ediyorum, sözlüğü açmış en afilli 4 kelimeyi seçmiş de kitap adı yapmış gibi geliyo. iyi hoş kitapmış da yani "dünyanın sırrına erdim" değil ki kuzum.

napalım madem? oda toplayalım.
mutfaktaki puf pt çikolata renkli tek kişilik koltuğu hacılasak? evet olabileer. bi soruşturalım. koltuk da gelirse ben gidicem heralde odadan. olsun.
çamaşırlar yıkansın deryik yıkansın. çitilenelim toptan.

sanki böyle hijyen gelsin dertler gitsin. marc marc kadınıyım ben. yalan dolan. ne hijyen var giden. ağzım açık ne deseler "iyi peki onun tezi olsun bu" cevabı verecek kadar boşum aslında. hani biraz kaş çatsanız izmir'deki yer karolarını saymaya ikna edersiniz beni.

ben aslında bi 4 gündür falan sadece bi bardak vişne suyu istiyorum, tamek. o kadar zor ki bu. Yani bi bardak vişne suyu yok işte. Dimes var, sevmem. Capri-sun da bi tuhaf. ben tamek istiyorum halbuki. guava suyu var da vişne yok. hani olsa sanki bi dikişte içince bambaşka olacak gibi her şey.vişneli dondurma da olur. vişneli mekik de yenebilir, vişneli eti brownie olsa hele.

vaya con dios'u hala dinliyorum. ne na nah adlı şarkının sözlerini ezbere bilirim, bununla da manasızca övünürüm, olay yerinde görenler bilir. ayrıca onun dışında bi "pack your memories" derler, parmaklarını yersin. ben 6ydım onlar meşhurdu, babam elimi tutardı, ben ayaklarına basardım, dans ederdik, ordan tanırım kendilerini. grup belçikalı aslen. falan feşmekan.

bu fotoğrafı çekerken vedalaşıyodum, benim şerefime temmuz başı bulutları geldi. hıçkırır gibi, taksi plakasına kadar (ki başlıktaki plaka. belgeli elimde) klik klik kaydettim. Taksimde bi otoparkta durmuştuk, ben yalnızdım 5 dakka ağladım. Bap'ımı aradım, "gidiyorum ben istanbuldan" dedim, kesik kesik ağladım, bi o anlardı. anladı da zaten, kızdı bana. "ne ağlıyosun bakıyorum vazgeçtin bu kadar kolay.. noluyo be ne bu" dedi. kendime geldim. Cidden yahu, gittikleri gibi gelirler icabında. arkadaşın "höt!" diyebilenine dost deniyo galiba.




e gel işte bap. spays görls bile çalarım söz.
hötleşelim karşılıklı.