adalar modalar

mayısa kadar yokum. çok eğleniyo olucam, ondan.
4 aydır beklenen gün yarın değil, öbür gün.
blogda bahsi az buçuk geçen, ismi cismi geçmeyen adam geliyor. sonunda.
uzak diyarlardan geliyor üstelik.. sonunda. öyle bi şenim ben yani. haliyle buralar askıda.

üstelik o barajlar var ya... bitti!!! hohohoyt.
yani tamam dönüşte 1 hafta daha çalışıcam evet biliyorum... ama olsun işte bitti denir ona.

hariçten gazel'in istanbul hoşbeşi için:
23 nisan günü saat 3te istiklal caddesi, ayhan ışık sokak'taki ritüel cafe'de buluşuluyor imiş. sonra da limonlu bahçe'ye gidiliyor imiş hatta. yolu düşeni bekleriz efendim. beklerler yani :)

otobüs bileti alırken "bayan yanı olması gerekmiyo, cam kenarı olması gerekiyo" demekten, bunun üzerine uzun uzun süzülmekten, otobüste benim yerime "ay kalkın gidin burdan beyfendi arkaya" paniği yaşayan muavinden, "kalsın bırakın" deyince etraftan 10 kişinin dönüp bakmasından, "ah eşiniz mi? sizinle mi? kardeşiniz mi?" vb ilişkilendirme ihtiyacı duyan (yine) muavinden, kalkmak için hamle yapan yan koltuktaki etkisiz elemandan filan... çok sıkıldım. ilkokuldan itibaren her gün 8 saat erkeklerle sırada yan yana otururken sorun yok da otobüs koltuğunda hormonları mı azıyo, nedir yani? hele kadınlar... heteronormal kaygılarının hepsini alt üst edesim var ama sonra da "aseksüel yanı" diye yer arar bunlar. hem "bayan yanı", hakikaten o otobüs teyzeleri yüzünden içimi bayan yerler. 5 saatlik yolda önce secerenizi çıkarıp sonra da hayata küstürebilirler. neyse.