dünyanın diğer ucunda..

..bi ülke var. dans yarışmaları yapılıyor her yıl. ortalık ayağa kalkıyor. ellerinde mendillerle flört eden bi çift izlediniz mi hiç? bizim danslarımız eşli dans değil, kitle halinde coşmaktayız. çift varsa dahi bi grup çift oluyo, tek bi çift değil. bu adamların dansı flört içeriyo. o muhteşem ayak hareketleri ve mendille flört etmeyi öğreniyolar 2 yaşında falan. çok içten, çok zarifler, süzülüyolar. hele o dansın doruk noktasında öpecek kadar yaklaşıp aniden uzaklaşmalarına bayılıyorum.

bizde bi kadın eteğini nerdeyse tamamen açıp elinde mendil, bi erkeğe doğru kalçasını sallayarak yürürse bundan halk dansı çıkmaz, olay çıkar anca. türkadetörfveananelerinde flört maddesine gelemedik hocam, elektrikler kesildi. olsun varsın, herkes kendi havasında.

Neyse, sonra işte bu ülke diyo ki "yarışmalar kazanıyoruz ama dansın ruhunu kaybettik". bi ülke bunu konuşuyor. akademiden uzaklaşalım diyolar falan filan.. bütün bunları yerlisinden dinliyorum. sonrası nedir? ben seneye şubat ayında gidip bizzat yerinde görmeye, civar ülkeleri de gezmeye bi kez daha ikna oluyorum. icabında herkes kendi motosikletini yapmalı günlüğünü tutmak için.

hani tamam bizim çok zengin kültürümüz, muhteşemiz ezer geçeriz falan filan ama...
ingilizce alt yazıyla peru'dan marinera... almaz mıydınız?
çok mutlu görünüyolar.

bu kadar gelmişken belirtmeden olmaz, bi de buyrun meşhur mumlu dansları, afro-peruvian olarak geçen alcatraz, deli bi şi.. bi kadın nasıl tutuşturulur...

not: bi de bunların Şili'yle derdi nedir, her bi detayını anlarsam tam olacak. bizim yunanistan'la olan "o kahve bizim, cacık da bizim, imambayıldı ve zeybek de" krizimiz gibi bi şi galiba.