google'da ara: mavi kapak akülü araba

arayı açar oldum blog. 5,5 yılda arada bi olur o kadar.
belki duydunuz, denk geldiniz, şu pet şişelerin mavi kapaklarını topladığınızda, türlü çeşitli derneklerin bağış sistemi ile engelli vatandaşlara akülü araba veriliyor.  devletimiz de en azından yerel yönetimler düzeyinde projeyi destekliyor. derneklerin çabasını kenara koyarsak, devletin bu işe bakıp ne gördüğünü sahiden merak ediyorum. hediye denemez, 160 bin kapak toplayıp katıldığınız tuhaf bir promosyon görüyor olabilir anca.

evet bakınız sayı bu: 160 bin. 250 kilo toplanınca anca 1 akülü araba ettiğinden, bunun karşılığı 160.000 adet kapak imiş. yani oğlunuz, kızınız, eşiniz, kardeşiniz için başladınız diyelim bu işe. mesela bi ara 45.678 olacak sayı. ne bileyim, 123.984 olacak. ama 160 bin olmasına daha çok olacak. bitmek bilmeyecek. bir hayal edin. otobüslere filan toplama kutuları koymuşlar, 2-3 kere denk geldim. kimi zaman da ihtiyacı olmayan aileler, bireyler de toplayıp bağışlıyor. yine de ihtiyacı olanı düşünün bir: bu haberi okuduktan sonra kaç 160 binlerce kapak rüyasına girmiştir?

"ben öropa gördüm" ukalalığı yapmayı sahiden istemiyorum; ama azıcık ucundan gördüm. hollandada değil engelliler, yaşlılara da anında akülü araba veriliyor. neredeyse trafikte ayrı şeritleri var, rin tin tin temposuyla gidiyolar. yani bir derneğin, böylesine bariz bir ihtiyaca çözüm bulabilmek için proje geliştirmek zorunda kalması gerekmiyor. devlet, devletliğini yapıyor. konu öropa filan değil, konu vicdan. insaniyet. saygı. vatandaşlık hakları. gerçi evet, sokakları da gidilebilir sokaklar oraların. mesela 30 cmden başlayan, alçaldığı anda da otoparka dönen kaldırımlar yok. oysa yaya geçidinde bekleyen yaya görünce yol vermek aklının ucundan bile geçmeyenlerin diyarında kaldırım, bildiğiniz can simidinden başka bir şey değil.

 akülü araç. 160 bin kapak. 250 kilo.

kimse "hiç yoktan iyidir canım" çekmesin rica edicem. böyle bir dernek olmayabilirdi, 1998'den bu yana omurilik felçlilerine sahip çıkılmıyor olabilirdi. ölümü gösterip sıtmaya razı etmek diye bi laf var ya, hah işte öyle sosyal devlet olmaz. insanları yerde, gökte, çöpte mavi kapak aratacak kadar muhtaç bırakmanın hiçbir adı olamaz. lafım derneğe değil, niyetlerinin iyi olduğunu herkes biliyor; ama bu projenin en önemli neticesi, kaç ailenin kapak peşine düşecek kadar muhtaç bırakıldığını göstermesidir. bir de tabii işte böyle matruşka gibi, akülü arabadan kaldırıma, nelere nelere uzak ve muhtaç kaldığımızın resmini ince ince çizmiş olmasıdır.

*
özeti de şudur: 1998 yılından bu yana, omurilik felçlileri için çalışan bir dernek ve onların yoğun çabaları var. türkiye omurilik felçlileri derneğinin kampanyası da var. isteyen doğrudan bağlantıya geçebilir, ne bileyim sms atabilir. eminim ki sms, kapaklardan daha hızlı biriken ve insan onurunu incitmeyen bir şey.