Marilyn

Monroe olan. İçimi açıyo bu kadın, seviyorum görmeyi. Bütün filmlerini izlemiş değilim, şart mı ki?

Sahaflardan topladığım fotoğrafları var bende, sahilde bir çekimden sonra havluya sarılmış, saç baş dağınık, şampanya yudumluyor. Saçları boyanmaktan tel tel olmuş, diplerinde kendi rengi olan koyu kumral.. Göz altları şiş biraz, antidepresanlardan heralde, gülümsüyor. Başka bir karede de ayna karşısında saçını yaparken dans ediyor; üstünde gri bir pantolon ve beyaz, desenli bir tünik. Elindeki fırçaya şarkı söylüyor.

Belki de ben daha Norma Jean hallerini seviyorum. Yani :
böyle değil de... böyle

bana iyi geliyor kendileri. Çocuk-kadın modelinden aptal sarışına kadar bir sürü sıfat takılan bir kadın sonuçta; ama en siyah beyaz fotoğrafta bile ışıldıyor.

Hollywood'muş, beş para etmezmiş, rol de yapamıyormuş... falan filan. Kadın aydınlık ve göz alıyor işte, bütün o hüzünlü gözlerine rağmen.


Herkes sevsin onu, iyi biriydi zamanında.