Gönül isterdi ki aldığım ajandalar, not defterleri son sayfasına kadar kullanılsın, klasör nedir dosyalamak nedir bileyim. Kısmet değilmiş.Daha önce de söyledim odam dağınık. Zaten benim günlerim de dağınık. Kafam dağınık. Oda duvarım parça pinçik bir sürü resimle dolu, kafam da öyle. Bir tane not defteri kullanabilmeyi başardım bu ara, yoksa sürmenaj olucam. Sabahları yapılacak işleri düşünerek uyanır oldum. Son dakikacılık da ayrı bir yük olduğundan, bugünü saniye sayarak yaşıyorum. Aslında şu an burda değil kuru temizleyicide olmam gerekiyor; ama ayarliycam artık.
Netice nedir peki? Can havliyle ayarlanmış bir randevudan sonra kapılar gibi 1 aylık Schengen vizem hazır. Yani sonuçta işler yolunda. Uçak yarın. Bu akşama kadar okula ve bankaya gidip bavul yapmanın ardından bir sürpriz doğumgünü bir de konser çıkartıcam. Bu arada nezleyim. Barcelona'da ilk gece kalacak yerimiz yok. Olsun, işler bi şekilde hep yolunda gidiyor. O yüzden parçalar pinçik halde devam edebiliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder