kapılar

Merhaba cumartesi!
Dünkü vedalar sonrasında, evet ben bir adet işsizim artık. 3 yıllık çalışmamı bir harici diske aktarmak 18 dakika kadar sürdü. buymuş yani. zaten 12 yıllık eğitim hayatım da 3 saatlik bi sınav etmişti, bünye alışık. yine de işte, lisans üstü yükseklisans, tezi teslim edip ertesi gün başlayan iş, sonra istanbulda devam eden iş filan derken - ben galiba uzun bir aradan sonra ilk defa okul/ iş düşünmeyeceğim. değişik.

Bir hafta içinde istanbulla vedalaşmam gerekiyor. Vedalaşmak istediğim o kadar çok insan ve yer varken ayrıca bir de koli, bavul vs ile uğraşmam bence abes bi zorunluluk. şimdilik koli ve bavullarla ilgili bi şi yapmadım. bi de bu arada, ertelenmekten yorulmuş kontroller silsilesi için doktora gidiyorum filan, çok tatlı. koli- bavul  işleri gözümü korkutmuyor. yani taşınmak her daim çok sevimsiz bir iş oldu evet; ama elbet yapılacak bir şekilde. neyse ne. en kötü ihtimal tıkıştırırım. insanlarla vedalaşmak ve hatta şehirle vedalaşmak zorlu olacak. buna zaman yetmez zaten, bi yerden sonra yarabandını hızlıca çekmek lazım. 1 hafta. kafamı seveyim, kendime 4 gün ayırmıştım aslında, "son ana kadar çalışmazsa ölecek hastalığı" sebebiyle. sonra toparlandım da 1 haftaya uzattım. illa ki koşturucam.

sonra ankara. sonra bir hafta daha ve yollar ve kavuşmalar! hedefim bu. bu arada umarım vizeymiş cart curtmuş, tüm işlerim yolunda gidecek. kraliçeye güveniyorum, o da beni seviyor. bavullar, bavul kombinasyonları, hava durumları, yollar, beli incitmeden yollar ve sevgili arkadaşım simge'nin en bir güzel vurguyla söylediği gibi: kafamda deli sorular. sonra ama, bir ufak sesle, bir gülümseyişle her şey pek bir aydınlık, pek bir parlak. işte o zaman tek konum yeni, yepyeni, iki kişilik güzellikler. pırpır.

öyle bir heyecanım var ki dışardan bakınca anlaşılmaması benim şansım heralde. çizgi film efektleri taşıyor içimden. sadece "çok güzel olacak" diyebiliyorum. durumumu genel olarak şöyle de açıklayabiliriz:

"merhaba, böyle bakınca yer mavi, gök sarı."