yedi

allianoi fotoğrafları gördüm, yeni fotoğraflar. her yer, her nokta daha da bir yosunlara teslim olmuş. çünkü allianoi bok kokuyordu. çünkü kanalizasyon sızıntısı mı, döküntüsü mü bilemem, o tarihi hamamların içine içine akıyordu. çünkü insan orayı gezerken, zaten acilen yardıma, temizliğe, bi kendine gelmeye ihtiyacı olduğunu düşünüyor. sonra birileri çıkıp kumla kapatıcaz diyor. kum yahu kum.

 narsis hanımla gittiğimiz zamanlar geri sayım vardı, geldi gelecek denen suları bekliyordu allianoi. tüm tabelaları sökmüşlerdi biliyo musunuz, öyle heveslilerdi gömülmesine. o kadar eminlerdi boğulacağına. tek bir yazı bile yoktu. sonra o kararların hepsi iptal edildi. hukuk diyor ki allianoi  gömülemez. hukuk ve işin ehli bilirkişiler "şaka mı yapıyosunuz, bizi mi deniyosunuz" kıvamı bi raporla abese abes dediler. allianoi, hukuğun, kamu yararının, tarihin, çevrenin davasıydı, kazanıldı ve hiçe sayılıyor. dün kültür ve turizm bakanlığı önünde yapılan protestonun fotoğrafında yedi kişi var. yedi.  ben o yedi kişiye mi teşekkür edeyim, halimize mi ağlayayım bilmiyorum. çevreci tipler.

sinirden dişim kamaşıyor.

ben bu gece yollar dolusu ankara. yola çıkmak hep iyi hissettiriyor, ankara bile olsa. bugün çok uzun, çok yorgun, çok yorucu, bitmek bilmeyen bir gündü. baktım o bitmiyor, günü  terketmeye karar verdim. yok yahu, biletim zaten hazırdı ama olsun.

bu blogla ilgili size bir sır: ismini bi nefeste koyarken çok da üstünde durmamıştım ama her açışımda bana güç veriyor ve ben farkında olmadan kendime iyi gelecek bi şi yapmış olmamı seviyorum. aslında zor değil. elini omzuma koyup fısıldayan eski bir arkadaş gibi, hani sizi sizden iyi tanıyan cinsten.

bugün... hadi bit.