vapur düdüğü

bugün resmen işim bitti. tatlı yiyerek ve fonda derya baykal açıkken vedalaştık patronumla.
iki önemli "iş hayatı" tavsiyesi aldım. basit şeyler aslında, ama önemli şeyler. neyse işte, powerpoint de bitti. bitince arkama yaslanıp bitmiş halini seyrettim bütün projenin. tek tek dökümanlara baktım. 200'den fazla döküman okudum. ben. döküman dediysem, "ahmet mehmet mualla/ hepsi boş hepsi rüya" yazmıyodu (zaten niye yazsın? hiç). en az 150 sayfa filan. 2 ayda tezim için bile bu kadar çalışmadım ben heralde.. galiba görece uzun sürmüş olmasının da etkisiyle, biraz da konudan vs, en sevdiğim proje oldu kendisi.

los fabulosos cadillacs- strawberry fields forever çalsın madem.
işten çıktığımda çalıyodu da kulağımda.

2009'dan özür diliyorum bu arada. gün oldu "kılbaşı" dedim ezdim, gün oldu "ay şuna bak, arada kalmış ezik şey" dedim. halbuki 2009 bi yana, 9 çok can bi sayıdır. yaşasın 9. beni utandırdı, güzel başladı filan. kutlaması güzeldi, devamı güzeldi. hediyesiyle geldi. borçlu hissediyorum. ayrıca minik detaylarda da kıyağı var bana.


neyse ne diyodum... evet iş bitti.
işin bittiği yerde istanbul başlıyo.


başlıyo! nihayet yani. muallak başlıyo biraz, ama olsun. muallak durumlardan korkmam ben, acı keskinliklerden korktuğum kadar. bulanık sular elbet durulur. (gözlerinin hastasıyım, rampaların ustasıyım). neyse, ruh halime uygun kelimeler olmadığı için, temsili ve tabii ki araklanmış bi çizim koyucam:








evet bunun gibi bi şi galiba. kuşlarla kız ayrıydı gerçi ben birleştirdim, biraz orantısız o yüzden.
ama o kuşların hepsi birer martı. şüphe yok.
bundan kelli, bu ara sadece iyi şeyler yazmak istiyorum. felaket tellalığına ara vermek mesela... malzemem de var bu sefer üstelik. yakında!

2009 hıdırellezini düşündüm bi an.

bi martı sürüsü daha havalandı.