tıklamak.

ismet berkan bugün uzun uzun fotoğraf seçerken ne kadar da etik tetik olduklarını anlattı. hatta olduğunu. ölü bebekler üzerine bir ağıt. bakamazmış. koydurmazmış. o da babaymış. biz okuyucular da aynı sebeple alıp gazeteyi okumadan bi kenara atarmışız. meali: "o fotoğrafı görürlerse gazeteyi almazlar". ah tam da bu işte di mi... yoksa samimi olsalardı bahsi geçen fotoğraf şu an radikalin websayfasında gazze haberinin ilk ve kocaman fotoğrafı olarak kullanılmazdı. yani o fotoğrafı başlık olarak kullanmaktan, ilk sayfaya taşımaktan, maalesef vazgeçmediniz ismet bey. sadece deneyimli bi gazeteci olarak "ölü bebek resmi gazete sattırmaz"ı biliyorsunuz. manşetten insanların kanını dondurmamayı öğretmiş size etiklenmeleriniz- satış kaygısıyla. gazeteyi online takip eden binlerce insana sunuluyor ama o fotoğraf.

daha fazlası için, tabii ki haberin orta yerine büyük harfle ve maviyle yazılmış, tıklama fetişini tetikleyen satırlara ilerliyoruz. çünkü o kadddaarrr etikgül ki radikal. gazeteye basmıyor ama işte bebek ölüsü fetişinin de önüne geçemiyor. tıkırtıkırtık. bir gün olur da bombardıman altında ufacık bebeğinizi kaybederseniz, dünya basınına malzeme olarak öldüğünü bileceksiniz. ödül filan alır belki fotoğrafçı. "kelimelerin bittiği yer" illa ki bebek ölüleri.

terbiyesizlikten başka bi şi diil. hele bi de üstüne köşende "ah biz.. bu fotoğrafları yayınlayacak kadar düşmedik.. hele ben..." güzellemeleri. utanır insan. tıklayın tıklayın. daha ne kanlı, acılı kareler var menümüzde, tıklayın seçin, ısmarlayın. yamyamlık eşiğini aşalım hep birlikte.