bugün: 40 bin.

Bugün ne güzel bir kalabalık varmış istanbul'da. Benim yerime Agos'a onbinler gitmiş. Öyle güzel, tazeleyici bir şey ki bu insanları görmek. O güçlü vicdanlarıyla susar halleri bile her nefretten güçlü. Ankara'da da benzer bir kalabalık olmuş, dolu dolu, kızgın ama inatçı. bir bardak su içmiş gibi ferahlatıyor insanı.

Evet: "ankara" ve "-muş". Taksim'de, Agos'ta olamadım ya, onun için akşam saat 6'da Birgün'den Sakarya'ya yürüyecektim. Yapmadım; daha doğrusu yapamadım. Annem sağlık şerhi koydu. Bu hafta Ankara'da gece hava  eksi 12 derece ve geldiğimden beri burnum akıyor, öksürüyorum filan. annem "polis coplarsa görürsün!" demedi, "hasta olma" dedi. yoksa önceki yıllarda doktor bahanesiyle işten kaçmıştım, annemden de kaçabilirdim, biliyor. Yani annemin sağlık endişesine inanıyorum.

Normal şartlarda bu da beni pek durdurmaz. Ne var yani al antibiyotiğini, olmadı bikaç gün sürün. Hiç mi hasta olmadık? ama bu cumartesi günü gözünün içine bakıp, bir ömür boyu mutlu olmak için "evet" diyeceğim, dolu dolu aşık olduğum bir adam var blog. durum bu yani: ben 2 gün sonra evleniyorum. tam da bu sebeple, "evet" diyebilecek kadar sesim çıksın istiyorum..

işte bugün söz dinlediysem, böyle bir sebepten. bence sayılır.
şimdi portakal, ilaç, vudu büyüsü - ne varsa yükleneceğim. lanet ankara, gözlerim bile üşüyor.