potin

kardeşim dediğini yaptı. okuldan kabul gelmiş, o da evet demiş, resmen gidiyor lyon'a. sormasam söylemeyecek, o kadar normal bi şi ki onun için. "hı evet kabul geldi bi de". benimse böyle içimden bir "hııı" geçti ki... hani evet, sahiden, gidiyor. doğumgününe çok hazırım. hediyelerim hazır. bir manevi, bir ihtiyaç, bir de ihtişam hediyesi. 18 şenlikleri. sürekli takvim takibindeyim bu ara.

cumartesi saat 12.00'de, ben iki kez terziye bir kez de eminönüne uğramış, lokum ve bavul almış biriydim. çünkü çünkü, bu salı günü ben, 2 gece 3 güncük için ve hayır tatil için değil, 3. kez parise gidiyorum. 3 gün çok iddialı oldu aslında. salı akşamı orda olup, perşembe öğlen döneceğimden, 1,5 gündüz gözüyle günüm var; o da kapalı alanda geçecek. haliyle benim aslında 2 gecem var yani. olsun varsın, hem uyuz patronum değil eğlenceli müdürümle gidiyorum. parizyen hanımı da bi ariycam, belki nihayet buluşuruz. ay ne güzel olur aslında! sonra da annem, defne, şenlikler.

kalamar tava bence bi nimet. boğaz kenarında, eski bir yalıda şerbet içmek de. mümkün ve güzel şeyler.

şimdi pazar günü buruşukluğuyla duş, kahvaltı, ay belki hatta bavul filan. yarın 19.30'da toplantısı olan ben zavallısı, ayrıca salı sabah 7.30'da da ofiste olucam. etimden sütümden. ütüyü bavulu filan da cinler yapıcak.

hani anneler der ya "koyu renk bi şi aldığınızda önce bi ayrı yıkayın evladım" diye. onlar bilir. siyah bir elbise giydim, çıkardım ve ellerim kömür gibiydi. boya sabitlenmemiş, son yıkama yapılmamış,   bana bırakmışlar o işi. tüketiciyi üretim sürecine dahil etmek istemişler. sempatik şeyler. yıkandı ve geçti.

bu arada, dondurma dediğin yoğurtlu olurmuş efendim. bir kez daha ispatlandı.