çenem düştü çünkü bütün cumartesi ve pazar çalıştım.

ve çalışıyorum hala. haliyle blog demek bi kahve molası demek.

ama bu sefer elimdeki işi seviyorum, hatta karnımı ağrıtmayacak; çünkü zaten biliyorum. bu sefer tanıdık sulardayım. bi satırı okurken öbürünü tahmin edebiliyorum filan. müthiş bi hismiş. bu iyi çünkü bi süre sonra derinleşicek sular, değişebilir durum. olsun ama. şimdilik "a ise b de olmuştur, c de olmuşsa ya? aa olmuş peki ya d? aaa o da" gibi gibi mutluyum. bu bir.

biliyorum an itibariyle 26 ekim ama bacaklarım soyuluyo; üstelik güneşten. tatil anısı bana. sanki biraz geç oldu ama olsun. çok güzeldi çok. bu iki.

bi de yakın zamanda (ve biraz daha öncesinde) tırnak parçaladığım şeyler, sunuyorum efendim. çok ahım şahım diiller ama bazı zincirleri açmak zordu blog. kargaburunlar kırılıyodu nerdeyse. ayrıca kadife kordone için teeee suluhana gitmiştim, ah mazi. tepeden delinmiş mercan bulmak da zor bi şiymiş.

evet, alkış, aferin filan bekliyorum. renkler tam anlaşılmasa da, siyah görünen şeyler mor ya da petrol yeşili. evet o kalemler ve klavyeyle yaşıyorum. zincirden de sıkılmak üzereyim ya, neyse.

tutumlu ama sıkılan ev kadını derya birbakmışsınbaykal bildirdi.