"o kadar da değil"

bu ara ne çok duyuyorum.

"tabii kimse kimsenin inancına karışamaz ama o kadar da değil, oruçlu olduğumuzu bile bile sigara içmesin yanımızda".
"tabii ki tacize göz yumulmamalı, bu bi suç; ama o kadar da değil, akşam vakti giydiği eteğin boyuna bakar mısın?"
"tabii barış istiyorum ben de ama yani, o kadar da değil, kanımız yerde kalmasın".
"ay tabii sokak çocuklarına çok acıyorum ben de ama o kadar da değil, yolda yürürken eteğime yapışmasın".
"tabii ki herkesin tercihi kendine, benim de gay arkadaşlarım var ama gözümün önünde iki erkek öpüşmesin, o kadar da değil"
"tabii ki herkes ana dilini konuşabilsin ama o kadar da değil, okulda kürtçe eğitim filan olmaz yani".
"tabii ki herkes denize girebilir ama yani o kadar da değil, inşaatta çalışan işçiler az ileride yüzsün, suyumuz bulanmasın"
"tabii ki ben de seviyorum hayvanları ama o kadar da değil, havlamasın ve tüy dökmesin".

böyle gider bu. sonsuz.
*
herkesin elinde bi mezura, her şeyi, her an, santim santim ölçüyorlar. istekleri, prensipleri, hayata karşı duruşları filan çok net olabilir; ama hep aynı sınıra çarpıyor: "o kadar da değil". en basitinden en derinine, her konuda "o kadar da değil"leyebilenler var. yok, asla haklı çıkarmaya çalışmıyorlar, no no  no, yo yo yo. öyle anlaşılmasın. onların bu sınır sevdalarının sebebi gayet mantıklı. saf mantık, realist düzlemler, pragmatik boylamlar. çünkü bu cümlenin devamı duruma göre genelde şu:
"sonuçta gerçekçi olmak lazım, burası türkiye".

"o kadar da değil" ya, peki ne kadar? sahi yani, ne kadar olmalı? bende niye bu doğal teraziden yok, niye elimde kırmızı çizgiler ve katı sınırlar listesi yok? annem mi az emzirmiş, babam mı az yedirmiş, neyimi eksik koymuşlar da ben bu cümleyi her duyuşumda boş boş bakıyorum? sanki herkes önceden sözleşmiş de anlaşmış o sınırlarda, böyle bikaç salak olarak ne dediklerini anlamadan aval aval bakıyoruz.

 o kadar da değilmiş. elini taşın altına koyamayanların uzaktan maç hakemliği yapması gibi bi şi bu laf. o kadar diil, bu kadar. koltuğu cama yaslama necati,  ay yok yok cama yasla necati, kitaplığı eski yerine mi taşısak necati, ay dur masayı bi daha çevir necati.. o minval. uzaktan kumanda. necatinin beli kaysın, sen hala manzara derdindesin.

edilgenköy'ün didaktik pasifgülleri sizi.