Avant, avant, Lion le melhor

bugün törenlerle biterse (ki bitemiyor), eve gidip bavulumu kapiycam. 9 günlük yokluk öncesi misafircilik ve sabah uçağı ve sonra: lyon. benim kardeşim yıllardır benden uzakta; ama ilk kez, giden taraf o olduğu için 3 günde gözümde tüttü.

yol heyecanı filan bile duymuyorum, tek derdim bavulun taşınabilir, yolların aşılabilir olması. bu aralar böyle her şey kafiyeli. hepsi parti sloganları yüzünden. bi cümle kurarken slogan tadı yakalayıp etrafı mest etmek, kalıcılığıma kalıcılık katmak istiyorum. neyse yani, bi de işte havaalanından şehre geliş. zaten tahminen avuç içi kadar bi havaalanı olacak, zorlanmam zor. yıh yıh.

sonuçta, bekliycem, uçucam, konucam, bekliycem, tahminen metro hattında biraz debelendikten sonra "öeehh yeter be, maaşım var benim" diyp taksiye sığınıcam ve sonra annemler. UNESCO dünya mirası listesine girmiş gastronomi merkezinde ipek fularlara sarınıp tam bir Lyonnaise edasıyla 9 gün -  yok valla, öyle olamayacak, biliyorum ben. ikea, carrefour, evimizin her şeyleri, belimizin can düşmanları (bak yine slogan). öyle böyle geçivericek. gerisi: arrondissement, croissant, super-marché, foux du fafa - baguette!

aa bi de kitapçık işe yaradı. biraz gözü korktu, biraz heyecanlandı, biraz da aklına gelmeyen şeyleri merak etmeye başladı. sanırım sanki. hakikaten kelebek gibi bi şi, uçuş uçuş gitti kardeşim. lyon-paris arası uzaklık, istanbul-ankara arasına denk gibi. defnenin delice gezeceğine inandığım için pek bi endişem yok gerçi; ama yine de bu mesafeleri hatırlatiym ben ona. iyice heveslensin. 5 aralık ışıklarını göremiycem ama o tadını çıkarsın. ne bileyim hayat hep şıkır şıkır değil, klaus barbie'yle de tanışsın mesela, lyondan bolivyaya giden yolu ve hatta che'nin ölümüyle kesişimi bilsin. hem boğaz olmasa da nehir var, falan filan.

Lucius Munatius Plancus, umarım iyi bi iş çıkarmışsındır.