nihayet bendeniz yarın istanbul yolcusuyum. yine dönüş biletli ama olsun. nihayet yahu.
hayatım boyunca "ayakkabı delisi kadın" olamiycam ben, ne iç rahatlatıcı. çünkü rahat ayakkabı bulmam imkansız. ya bol gelir, ya keser. yaptığım 2 tekne gezisinde 4 yunus görmüş biriyim ben, yani teknik olarak az buçuk şanslıyım denebilir. ama artık aciliyetten çıktığım 3 büyük ayakkabı alışverişi seferinden elim boş döndüm. öyle bi ihtimalsizlik yani. giyebilseydim, rahat olabilseydi, tek derdim rengi olsaydı filan... imreniyorum arada. şu koşullarda giderek bunalıp ceyo terliklerle gezmeye başlamak üzereyim. bi kere yani, ayakkabı denen şeyin standart üretilmesi bile bi sakat aslında. düşünün hak vericeksiniz. vermelisiniz.
yarın istanbula gidiyorum demiş miydim?
bir sürü sıkıntılı şey yazmıştım ama sildim. öyle işte.
youtube'a girin, simon's cat yazın, çıkan animasyonları izleyin. kıyağım olsun.
pertavsız, annemin en sevdiği kelime.
Kayıtlar
4 yorum:
okula da bekleriz deryik, bir çay bir djarum kırk yıl hatır =P
bu ayakkabı bunalımını ben de yaşıorum maalesef,38numara boy olarak tam olurken yanlardan bol oluor,37numara da en olarak ayağımı sararken,parmaklarımı acıtıo:((37.5 arıorum ama her yerde olamıoo.hoşgeliosun buarada.
deryik sen gel beraber ayakkabı alışverişine çıkalım ayagına uyan en rahat ve en güzel ayakkabıyı bulmaya calısalım sonra da ayakkabı delisi ol. nasıl fikir?
hoşgeldin istanbula :)
Yorum Gönder