stardust dizzy

ingilizce başlık da atmazdım pek ama bu ara böyle işte. yıldız tozuymuşuz.

son anda olan işlere fazla güveniyorum. çünkü ben hep son anda iş hallettim. son ana bırakmadığım işler gerçekten daha silik ve tatsız oldular, tabii eğer hayata geçtilerse. tembel değilim, safım. son dakikalara fazla inanıyorum. güvenmek bile değil, inanmak. "birdenbire" diye bi şiir var ya, öyle diil. son anda. son anda oldu her şey. gerçi bi kez çok sevgili kaba etimin üstüne oturmuştum son dakikada ama... neyse. simge'den son anda bi mail. son an fırsatı sundu bana kendisi. ben de son ana kadar uğraştım ve bakalım nolucak. du bakali. olsa nasıl olucak, o da ayrı soru ama bu sorunun cevabını da napıyoruuuz? eveeet: son dakikaya bırakıyoruuuuzz. kaptınız bu işi kuzum.

ankara o kadar sıcak ki ve otobüsler o kadar iğrenç ki. zaten pek temiz bi millet olarak anılmıyoruz, hele yazın... sera etkisine kendini bırakmış birer cam konserve kutusu, direksiyonda da enerji tasarrufunu ilke edinmiş havalandırma karşıtı bi şoför. delirium. onu da geçtim, gerçekten tiksinti verici derecede sıcak ve yetmiyomuş gibi ter kokuyo. yaşlı biri ölebilir orda. abartmıyorum. 6 duraktan fazla giden yaşlı, hamile veya bebekli kimseyi görmedim. belki buharlaşıyolardır. kalpten ölenleri arka kapıdan atıyo da olabiliriz. indiğinizde dışarısı adeta serin bir göl kenarındaymışsınız hissi veriyo. öyle bi otobüs düşünün... hah bi de kokuyo. acaba EGO insan taşımaya ne zaman başliycak?

12 saat uyudum. yine olsa yine yaparım ve galiba yapıcam da cidden.
rüyalarım güzel, ondan.