iyi şeyler de oluyor. kozada gibiyim, çıkınca yağmur yemezsem uçarım belki. yağmur yiyen kelebek de sahiden ne fena bir şeydir, di mi?
hep bi temkin, hep bi ürkeklik, hep bi şüphe. hep kötü düşünme. yonttular beni de galiba.
ofisteyim ve işten kaytarıyorum. buna iş yavaşlatma deniyor.
acı olan şu ki iş yavaşlattığım anlaşılmıyor bile.
bu hafta bitince, annemle defne. defne de bi pazar günü saat 9da sınava girenlerden olacak nihayet.
sonrası iyilik sağlık. umarım çok umarım.
1 yorum:
hayat sandığımızın aksine, sahiden de zor mu? hani hep iyi beklentilerle pır pır uçuyoruz ya.. beni de yonttular demek istemiyorum. ama öyle.ne fena..
umarım sınavlar mutlu sonuçlanır tabi :)iyi temenni bitmez.
Yorum Gönder
ya isimsiz de yorum bırakabilirsiniz tabii ama keşke bırakmasanız... bi isim koymaya bile tenezzül etmeyince ben bozuluyorum niyeyse. hem sonra isimsizler karışıyor. böyle bissürü dert yani. yine de siz bilirsiniz tabii yan odacılar, benimki rica.