3 Ocak 2009 Cumartesi

vuhu nerdeyse 1 haftadır yazmamışım

o kadar mutluyum ki susuyorum. tiz sesten çatlayan camlar gibi her şey sanki. veya en ufak kıpırtıda düşecek çığ gibi... öyle işte.





ayrıca bakınız, ellerim dolu.
2009la aramız iyi. cici 2009 hatta.
neyse, ben ankaraya döndüm bu arada.
şimdi kendimi piinat hanımın çeyrek asır kutlamalarına atıciim.
blogırdaki 7 farkı bulunuz.
saate baktı:

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

ya isimsiz de yorum bırakabilirsiniz tabii ama keşke bırakmasanız... bi isim koymaya bile tenezzül etmeyince ben bozuluyorum niyeyse. hem sonra isimsizler karışıyor. böyle bissürü dert yani. yine de siz bilirsiniz tabii yan odacılar, benimki rica.