Bazen neyi özlediğini bilirsin, yani o fotoğrafı özlemişsindir işte; ama o fotoğrafta neyi özlemişsindir, onu anlayamazsın. Bazen onu da anlarsın; ama kendine "hayat bir fotoğraf karesi kadar durağan değil ki be güzelim" dersin, "o köprünün altından çok sular aktı". Akmasın istersin. Uzun uzun o fotoğrafa bakarsın, o anı hatırlamaya çalışırsın.
Sonra biraz insafın varsa bırakırsın her "an" güzel bir anı olabilsin. İnada gerek yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ya isimsiz de yorum bırakabilirsiniz tabii ama keşke bırakmasanız... bi isim koymaya bile tenezzül etmeyince ben bozuluyorum niyeyse. hem sonra isimsizler karışıyor. böyle bissürü dert yani. yine de siz bilirsiniz tabii yan odacılar, benimki rica.