Daha okul bitmeden nostalji hali. "nb 119'daki son ders", "otoparktaki son konser", "yarın derse gidelim hoca son kez küfretsin hepimize".. Daha önce bir şey ifade etmeyen mekan ve hocalara karşı derin hisler besleyip göz doldurmalar. Mezuniyet adlı toplu histeri, yanında balo, kep-cüppe ve yıllıkla ikram ediliyo. Anti-mezuniyetşenlikleri bir insan değilim, kutlayalım vedalaşalım da... NB 119'a karşı derin hisler beslediğimi bilmiyodum. İllüzyon böyle bi şi sanırım. Yokuşa doğru gözüm daldı resmen bugün. Tuhaf. Okula yine gelinir ama artık öğrenci değilim ben. 16 yıl boyunca emekliliğini bekleyen, emekli olunduğundaysa eski alışkanlıkla yine kravatını bağlayıp her sabahki saatte evden çıkan ve kahveye takılan memur olucam galiba.
1 yorum:
Demek aynı okuldan mezunuz.. Ben nerdeyse hiç özlemiyorum ve mezun olurken bi zil takıp oynamadığım kalmıştı o ayrı..
Yorum Gönder
ya isimsiz de yorum bırakabilirsiniz tabii ama keşke bırakmasanız... bi isim koymaya bile tenezzül etmeyince ben bozuluyorum niyeyse. hem sonra isimsizler karışıyor. böyle bissürü dert yani. yine de siz bilirsiniz tabii yan odacılar, benimki rica.